(Η νύφη φορούσε μαύρα)
του François Truffaut

Η Τζούλυ, τη μέρα του γάμου της, βγαίνοντας νύφη από την εκκλησία, βλέπει τον άντρα της να πέφτει κάτω από πυροβολισμούς. Συντετριμμένη παραδίδεται ολοκληρωτικά στην παράνοια της εκδίκησης και το μόνο πράγμα που θα την απασχολήσει είναι να ανακαλύψει τους δολοφόνους του άντρα της και να τους εξοντώσει. Η γυναίκα θα μεταμορφωθεί σε «άγγελο θανάτου» και μεθοδική, κυνική και απόλυτα συγκεντρωμένη στο στόχο της, θα βάλει σε εφαρμογή ένα μακάβριο σχέδιο εκδίκησης, που θα το φέρει εις πέρας μέχρι τέλους. Όταν λοιπόν τους ανακαλύπτει, επιλέγει διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης και εκτέλεσης για τον καθένα και το ερώτημα παύει να είναι ποιος θα είναι ο επόμενος, αλλά με ποιον τρόπο θα πεθάνει...
Πρόκειται για μια από τις πιο σκοτεινές ταινίες του Φρανσουά Τρυφώ/ François Truffaut, ένας φόρος τιμής στον «δάσκαλο» Αλφρεντ Χίτσκοκ γυρισμένη με τον τρόπο και τη μέθοδο του μετρ, γεμάτη με σινεφιλικές αναφορές, σε νουάρ ύφος και με στοιχεία (κατά)μαυρης κωμωδίας. Το «χιτσοκικό» σασπένς να κόβει την ανάσα, η ένταση να κορυφώνεται με δεξιοτεχνία, η φωτογραφία του Ραούλ Κουτάρ είναι εξαιρετική, ενώ η μουσική του Μπέρναρντ Χέρμαν (σταθερού συνεργάτη του Χίτσκοκ) συμβάλλει τα μέγιστα στην ατμόσφαιρα της ταινίας. Η νύφη φορούσε μαύρα είναι μια συναρπαστική ιστορία εκδίκησης και εξιλέωσης, η οποία ουσιαστικά διαπραγματεύεται την αστείρευτη όσο και καταστροφική δύναμη του ερωτικού πάθους (σταθερός θεματικός άξονας στο έργο του Τρυφώ). Το σενάριο γραμμένο από τον σκηνοθέτη σε συνεργασία με τον Ζαν- Λουί Ρισάρ, είναι βασισμένο στο ομότιτλο pulp αστυνομικό μυθιστόρημα του Αμερικανού Γουίλιαμ Άιρις, (ψευδώνυμο του Κορνέλ Γούλριτς) που ενέπνευσε τον Τρυφώ και για τη μεθεπομένη ταινία του την Σειρήνα του Μισισιπή (1969). Εκπληκτική η ερμηνεία της θεσπέσιας Ζαν Μορώ στον ρόλο της γυναίκας-αράχνης.

(δ.τ.)