(Και εγώ νομίζω)
του Alexei Balabanov

Τέσσερις επιβάτες (ο Bandit, ο φίλος του Matvei, ο ηλικιωμένος πατέρας του Matvei, ο Μουσικός, και η όμορφη φίλη του) μέσα σ’ ένα τεράστιο μαύρο τζιπ διασχίζουν ένα άδειο δρόμο και κατευθύνονται αναζητώντας το «Κωδωνοστάσιο της Ευτυχίας». Σύμφωνα με τις παραδόσεις και τους θρύλους, λέγεται ότι βρίσκεται κάπου μεταξύ Αγίας Πετρούπολης και της πόλης Uglic, όχι πολύ μακριά από ένα παλιό πυρηνικό σταθμό που έχει ερημώσει. Το «Κωδωνοστάσιο της Ευτυχίας» κάνει τους ανθρώπους να εξαφανίζονται. Όμως δεν γίνονται όλοι αποδεκτοί σ’ αυτό. Κάθε ένας από τους τέσσερις επιβάτες πιστεύει ότι αυτός ή αυτή θα είναι ο εκλεκτός.
Η ταινία του ρώσου Alexei Balabanov είναι μια υπαρξιακή στους τονισμούς της ταινία δρόμου για την αναζήτηση της ευτυχίας που όλοι επιζητούν, ωστόσο λίγοι καταφέρνουν να την αγγίξουν.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)