(Those Who Fall Have Wings)
του Peter Brunner

Η βαριά ανάσα ενός κοριτσιού σ’ ένα χωράφι. Μια ταφή.
Ο θάνατος, τρομερός και επερχόμενος: αυτό είναι το θέμα αυτής της αυστριακής ταινίας. Κεντρικό στοιχείο σ’ αυτήν η σχέση ανάμεσα σε μια έφηβη, την Kati (Jana McKinnon) και τη βαριά άρρωστη γιαγιά της –το ρόλο υποδύεται η μητέρα του σκηνοθέτη Renate Hild.
Εισερχόμενος στην επικράτεια των Andrei Tarkovsky και Alexandr Sokurov, ο αυστριακός σκηνοθέτης δημιουργεί μια μακρά θρηνητική διαδικασία για ένα αγαπημένο πρόσωπο που φεύγει. Θρησκευτικοί ύμνοι, μια αφηγηματική ροή που συντίθεται από χρονικά πρωθύστερα, ένας χώρος –μια αγροικία- και τρία κεντρικά πρόσωπα -η γιαγιά, η Kati και η τρίχρονη αδελφή της Pia-, αυτές είναι οι συντεταγμένες της ταινίας. Στο κέντρο της ισχνής δραματικής πλοκής βρίσκεται η άρνηση της Kati να αποδεχθεί το επικείμενο θάνατο της γιαγιάς της. Στιγμές ανυπόκριτης αγάπης και στοργής ανάμεσα στην εγγονή και τη γιαγιά, στιγμές εφηβικής μελαγχολίας και θλίψης, αλλά και στιγμές χαράς.
Τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα, μια νυχτοπεταλούδα, σκουλήκια, τα σύννεφα στον ουρανό. Εικόνες άγριες –ένας κυπρίνος που σφάζεται, το χοιροστάσιο-, αλλά και λυρικές που προέρχονται από την επικράτεια της ποίησης. Μια αφήγηση γεμάτη με μουσικούς τονισμούς.
Οι τελευταίες στιγμές, τα τελευταία αγγίγματα, οι τελευταίες ανάσες. Τα τελευταία όνειρα, οι τελευταίοι εφιάλτες…

Δημήτρης Μπάμπας