του Ariel Kleiman
(οι δηλωσεις του σκηνοθέτη)

    Δεν είμαι απολύτως σίγουρος γιατί επιλέγω να διηγηθώ συγκεκριμένες ιστορίες. Βασίζομαι κυρίως στο ένστικτο μου. Αυτό που ξέρω είναι ότι κάθε ταινία έχει ξεκινήσει από μία σουρεαλιστική εικόνα.
    Το 2010, διάβασα ένα άρθρο στους New York Times για τις φυλές παιδιών-δολοφόνων στην Κολομβία που αποκαλούνται «Σικάριος». Πέρα από τις φρικιαστικές πράξεις αυτών των παιδιών, δεν ξέρω γιατί έμεινε μαζί μου αυτή η εικόνα για τόσο πολύ καιρό.
    Μέχρι που τυχαία, έπεσα πάνω σε μια φράση του αγαπημένου μου Λουί Μπουνιουέλ: «δεν υπάρχει πιο σουρεαλιστική εικόνα από έναν άνθρωπο να σκοτώνει έναν άλλο».
    Ήταν μια απλϊκή δήλωση, αλλά είχα ένα βαθύ συναίσθημα ότι έπρεπε να μετατρέψω την αντίδραση μου σε ταινία. Γνώριζα εξαρχής ότι δεν ήθελα να κάνω μια ταινία για τις φυλές αυτές στην Κολομβία. Δεν ήθελα να εμπλέκονται στην ιστορία κυκλώματα ναρκωτικών ή κοινωνικοοικονομικοί παράγοντες της περιοχής, αλλά μια οικουμενική ανθρώπινη ιστορία. Μια ιστορία για τη σχέση παιδιών κι ενηλικών, για τις πεποιθήσεις των τελευταίων που προσπαθούν να γαλουχήσουν στα παιδιά. Μια ιστορία για την τραγωδία των παιδιών που δεν τους επιτρέπεται να δουν τον κόσμο με καθαρή ματιά.
    Ο ήρωας του Partisan, ο Γκρέγκορι (σ.τ.ε. τον υποδύεται ο Vincent Cassel) είναι πληγωμένος κι εξοργισμένος από τον κόσμο, και ως εκδικήση, οδηγεί αυτές τις γυναίκες και τα παιδιά τους μακρυά από την οργανωμένη κοινωνία, στο καταφύγιο του. Η ταινία πιάνει την ιστορία τους αφού έχουν βρεθεί εκεί. Ο Γκρέγκορι χρησιμοποιεί ως πρόσχημα ότι αυτή η ζωή είναι πιο χαρούμενη κι ασφαλής για όλους, αλλά είναι απλά αποτέλεσμα μιας κατεστραμμένης ψυχής.
    Ο 11χρονος Αλεξάντερ είναι στην ηλικία που αρχίζει να σκέφτεται μόνος του και μεγάλο μέρος της ιστορίας είναι από τη δική του συναισθηματική οπτική. Θέλω κάθε ταινία να ταξιδεύει το θεατή. Λατρεύω την ιδέα μια ταινίας να σε πηγαίνει σε απρόσμενα κι άγνωστα μέρη. Παρόλο που συγκεκριμένος κόσμος δε μοιάζει με την καθημερινότητα μας, μπορούμε άμεσα να ταυτιστούμε με τα συναισθήματα που ξετυλίγονται στην οθόνη. Αυτές οι εμπειρίες με κάνουν να αγαπώ το σινεμά.

 (πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)