του Thomas Bidegain

Μια γαλλική ταινία, επική στις διαστάσεις της και γεμάτη εντάσεις, που αναμειγνύει στοιχεία από τη μυθολογία των γουέστερν αλλά και των ταινιών περιπλάνησης.
Σε ένα λιβάδι κάπου στην ανατολική Γαλλία, ακούγεται μουσική country & western. Ο Alain είναι ένα από τα κεντρικά πρόσωπα της κοινότητας. Χορεύει με τη 16χρονή κόρη του Kelly ενώ η σύζυγός του και ο νεαρός γιος τους Kid τον παρακολουθούν. Αλλά αργότερα την ίδια ημέρα η Kelly εξαφανίζεται. Η οικογένεια μοιάζει να σοκάρεται από το γεγονός. Από εκείνη τη στιγμή, σκοπός της ζωής του Alain γίνεται η ανεύρεση της κόρης του. Για να το πετύχει είναι διατεθειμένος να διακινδυνεύσει τα πάντα: την αγάπη των πιο κοντινών του και πιο αγαπητών προσώπων αλλά και όλα όσα έχει. Ωστόσο η πορεία αυτή δεν είναι χωρίς εμπόδια ούτε χωρίς συνταρακτικές αποκαλύψεις …
Ο Thomas Bidegain, σκηνοθέτης της ταινίας, υπήρξε τακτικός συνεργάτης στο σενάριο του Jacques Audiard (Σώμα με Σώμα, Προφήτη). Δηλώνει για την ταινία: «Φοβόμασταν ότι το θέμα θα υπερκάλυπτε την ταινία και ότι οι άνθρωποι θα σχημάτιζαν ότι είναι μια ταινία για την Τζιχάντ. Ωστόσο αν κάποιος θεωρεί ότι θα δει μια ταινία για τζιχαντιστές θα απογοητευθεί - δεν είναι κάτι τέτοιο. Αν όμως πάει να δει μια ταινία για έναν πατέρα που ψάχνει για την κόρη του, τότε θα ικανοποιηθεί».
Με τους François Damiens /Φρανσουά Νταμιέν, Φίνεγκαν Ολντφιλντ /Finnegan Oldfield, Ελορά Τορσιά /Ellora Torchia.
Δ.

Οι δηλώσεις του σκηνοθέτη

Είναι περίεργος ο τρόπος με τον οποίο πρόσφατα γεγονότα και εξελίξεις μοιάζουν με την ιστορία της ταινίας. Όταν γράψαμε το σενάριο πριν τρία χρόνια, κανείς δε μιλούσε για αυτό, ενώ στη πορεία φοβηθήκαμε μήπως μας αποκαλέσουν οπορτουνιστές. Θέλαμε απλώς να μιλήσουμε για τον κόσμο όπως ήταν στις αρχές του 21ου αιώνα. Η ταινία μιλά για απλούς ανθρώπους που προσγειώνονται στο χάος ενός κόσμου που δεν καταλαβαίνουν.
(...) Θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε στοιχεία της ευρύτερης κατάστασης για να αποκαλύψουμε την δική μας ιστορία. Τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου έδωσαν μια νέα διάσταση στο φαινόμενο της τρομοκρατίας. Ξαφνικά, ένα ολόκληρο διεθνές δίκτυο έφτανε από το Πακιστάν ως την Αλγερία, από την Υεμένη ως τη Γιουγκοσλαβία. Όταν ο Κιντ βλέπει την κατάρρευση των Δίδυμων Πύργων στην τηλεόραση, δε βλέπει μια διεθνή καταστροφή, βλέπει την δική του αδερφή. Σε εκείνο το σημείο η “μικρή” ιστορία γίνεται μέρος της μεγαλύτερης ιστορίας.
(...) Όταν έγραφα την ταινία, ο γιος μου ήταν στην ηλικία της Κέλι. Μια μέρα συνειδητοποιείς ότι δεν ξέρεις τίποτα για την ζωή του παιδιού σου. Όταν μεγαλώσει, δεν ξέρεις τους φίλους του, με ποιον βγαίνει ραντεβού ή ποιες ταινίες βλέπουν. Βλέπεις μόνο τον ελεγχό του κάθε τρίμηνο. Οι βαθμοί του γιου μου ήταν καλοί, όπως ήταν και της Κέλι. Τότε, έχεις δύο επιλογές: είτε αφήνεσαι στην πραγματικότητα αυτή, είτε αντιστέκεσαι. Ο Αλέν αποφασίζει να αντισταθεί, με όποιο τίμημα. Είναι ένας ναρκισσιστικός χαρακτήρας.
(...) [Σχετικά με τις αναφορές στο γουέστερν] Με τον τρόπο αυτό, έχοντας δηλαδή ένα τόσο σαφές είδος όπως το ουέστερν στο μυαλό μου, δόθηκε μια χρήσιμη μορφή στην πρώτη μου αυτή σκηνοθετική δουλειά, φωτίζοντας το δρόμο και οδηγώντας καλύτερα τις αποφάσεις μου.
(...) [Σχετικά με τους ηθοποιούς] είμαστε πάντα στο επίπεδο των χαρακτήρων, δεν τους κρίνουμε. Τους βλέπουμε να κάνουν και καλά και κακά πράγματα, και τελικά τους αποδεχόμαστε γι' αυτό - είναι πάνω από όλα άνθρωποι, που πονούν, δείχνουν θάρρος, δείχνουν δειλία. Αισθάνομαι τρυφερότητα για όλους τους χαρακτήρες. Με συγκινούν όλοι ανεξαιρέτως. Ελπίζω αυτό να γίνεται σαφές στην ιστορία, η κεντρική θεματική της οποίας είναι ακριβώς αυτή: η ευσπλαχνία.

(πήγη σημειώσεις για την παραγωγή)