των Rémi Bezançon & Jean-Christophe Lie
(το σημείωμα των σκηνοθετών)

Jean-Christophe Lie
«Από την πρώτη στιγμή που διάβασα την ιστορία της Ζαράφα ήθελα να συμμετάσχω σ’ αυτή την ταινία. Αμέσως με κέρδισε η γοητευτική ιστορία, με τις φιλοσοφικές προεκτάσεις και τα αληθινά ιστορικά γεγονότα.
Μετά ήρθε η εμβάθυνση στο σενάριο. Έβλεπα την πλοκή των χαρακτήρων να παίρνουν σάρκα και οστά, το οποίο γινόταν όλο και πιο ξεκάθαρο, όσο η ιστορία εξελισσόταν. Είναι ένα εξαιρετικά πλούσιο σύμπαν για έναν γραφίστα παραμυθά! Ιδιαίτερα ευχαριστώ τις μνήμες που μου ανέσυρε το αξιόπιστο κείμενο, από τα παιδικά μου αναγνώσματα: Σεν Εξυπερί, Νοάς Αρκ, Ιούλιος Βερν και Βίκτωρ Ουγκώ.
Όταν συνάντησα τον Ρεμί και ξεκινήσαμε να δουλεύουμε μαζί πάνω στην σκηνοθεσία, διαπίστωσα ότι μοιραζόμασταν την ίδια επιθυμία να χρησιμοποιήσουμε όλα τα πλεονεκτήματα της ελευθερίας που μας έδινε μια ταινία κινουμένων σχεδίων, που δεν μπορείς να έχεις σε μια κανονική ταινία.
Διάλεξα την παραδοσιακή 2D τεχνική γιατί δίνει την εντύπωση μιας ακατέργαστης επιφάνειας, που ταιριάζει περισσότερο με την συγκεκριμένη εποχή και επιτρέπει την προσέγγιση μεταξύ του εικονογραφημένου βιβλίου και της ταινίας. Χάρηκα ιδιαίτερα όταν ο Ρεμί επέλεξε να γυρίσει την ταινία σε σινεμασκόπ, γιατί αυτό μας έδωσε την ευκαιρία να επωφεληθούμε από τα ανοιχτούς χώρους και το ταξίδι γενικότερα. Οι σκηνοθετικές οδηγίες ήταν σαφείς: λίγες κινήσεις της κάμερας, λίγα ειδικά εφφέ, έτσι ώστε να μην απομακρυνόμαστε από την αφήγηση του παραμυθιού.
Η παλέτα των χρωμάτων χρησιμοποιεί τα φυσικά ζεστά χρώματα της Αφρικής και τις πρωινές και μελαγχολικές κρύες αποχρώσεις του Παρισιού.»

Rémi Bezançon
«Παράλληλα με τις μοντέρνες προσωπικότητες-ήρωες στις άλλες μου ταινίες, αυτή η ταινία κινουμένων σχεδίων ήταν μέσα στην καρδιά μου για πολύ καιρό. Η ιστορία της Ζαράφα, της πρώτης καμηλοπάρδαλης που έφτασε στην Γαλλία, πάντοτε με γοήτευε, γιατί άγγιζε θέματα που μου είναι πολύ αγαπητά, όπως: η φιλία, το να διαχειρίζεσαι τις καταστάσεις και το πέρασμα του χρόνου.
Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενος που αυτή η παγκόσμια ιστορία πήρε σάρκα και οστά μέσα από την χαρισματική δουλειά του Ζαν – Κριστόφ Λι, με τον οποίο σκηνοθετήσαμε μαζί την ταινία.
Από την αρχή ήμασταν πραγματικά κατενθουσιασμένοι με την ιδέα να δουλέψουμε την ταινία σε 2D, αντί σε 3D και είχαμε απόλυτη ταύτιση σε όλες τις δημιουργικές αποφάσεις. Ήθελα να κάνω μια ιστορία που να έχει κανείς την αίσθηση ότι ξεφυλλίζει τις σελίδες ενός βιβλίου και αυτό τελικά το πετύχαμε.
(...) Ο Μάκι είναι ένας μικρός σκλαβωμένος Αφρικανός που αντιπροσωπεύει την αθωότητα, την ξεγνοιασιά και την καθαρότητα. Ποτέ δεν κάνει αρνητικές σκέψεις και ποτέ δεν λέει ψέματα. Δεν έχει ιδέα τι σημαίνει ελευθερία και δεν μπορεί να καταλάβει ούτε την απουσία της. Εμπιστεύεται απόλυτα τους γύρω του.
(...)  Η Ζαράφα είναι ένα αθώο θύμα των γεγονότων, παρόλο που δεν ζητάει τίποτα. Έχει μια αδελφική φιλία με τον Μάκι και του σώζει την ζωή δυό φορές. Είναι ένα ζώο που δεν μιλάει, όμως ακούμε τον εσωτερικό της μονόλογο στο τέλος της ταινίας.
(...) Ο Χασάν είναι Βεδουίνος, ένας άνθρωπος της ερήμου και των αρχών. Δεν μιλάει πολύ, όμως η σοφία του και η εμπειρία του είναι καταφανείς. Ποτέ δεν δείχνει τα συναισθήματά του. Για να κάνει τη δουλειά του πρέπει να ξεγελάσει τον Μάκι, αλλά αποτυγχάνει και το κύρος του κατακρημνίζεται. Αυτό όμως του δίνει την απαραίτητη δύναμη για να ξαναρχίσει από την αρχή και να βοηθήσει τον Μάκι. Υπάρχει κάποιο στοιχείο Σαμουράι στον Χασάν. "Κι εμένα μου αρέσει", δηλώνει ο Ρεμί Μπεζανσόν, "όταν ένας χαρακτήρας κάνει μια στροφή 180 μοιρών σε μια κατάσταση, αφού πρώτα έχει παραδοθεί σ’ αυτήν."
(...) Ο Μορένο είναι ο κακός της ιστορίας. Είναι ένας αγενής έμπορος σκλάβων, που όμως δεν έχει να κάνει σε τίποτα με έναν τυπικό κακό τύπο σε ταινία κινουμένων σχεδίων, γιατί είναι εντελώς βλάκας. Πρέπει να υπάρχει κάποιος λόγος για την συμπεριφορά του. Ίσως οι γονείς του να ήταν κακοί προς αυτόν όταν ήταν μικρός. Στο τέλος της ταινίας ανακαλύπτουμε ότι είναι η γυναίκα του που τον κακομεταχειρίζεται. Αυτή η γνώση δίνει βάθος στο χαρακτήρα. Εκδικείται κάθε μικρότερο και πιο αδύναμο από εκείνον, όμως όταν έρχεται αντιμέτωπος με την επιβλητική φιγούρα του Χασάν καταρρέει. Τελικά είναι κότα!»

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)