του Danis Tanović

1993. Στη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου στην Γιουγκοσλαβία, δύο στρατιώτες  σε εμπόλεμη κατάσταση, ένας Βόσνιος, ο Τσίκι και ένας Σέρβος, ο Νίνο  βρίσκονται στο ίδιο χαράκωμα, μπροστά στο παράλογο και άλυτο πρόβλημα μιας μακάβριας πραγματικότητας: ένας τραυματισμένος κείτεται πάνω σε μια νάρκη. Αν κάποιος προσπαθήσει να τον βοηθήσει, η παραμικρή μετακίνηση του σώματος   μπορεί να την απενεργοποιήσει, προκαλώντας τρομερή έκρηξη.  Καθώς ο Τσίκι και ο Νίνο προσπαθούν να βρουν τρόπο να ξεφύγουν, την υπόθεση αναλαμβάνουν οι Κυανόκρανοι, καθώς η  ιστορία έχει γίνει γνωστή στα media, τα τηλεοπτικά συνεργεία καταφθάνουν και το θέμα παίρνει διεθνείς διαστάσεις. Μέσα σ’ αυτόν τον απίστευτο παραλογισμό, οι δύο άντρες προσπαθούν απεγνωσμένοι να διαπραγματευτούν τις ζωές τους καθώς είναι παγιδευμένοι  στη λεγόμενη no man’s land, την «ουδέτερη ζώνη».
Πρόκειται για μια εξαιρετική και πολυβραβευμένη αντιπολεμική  ταινία (ανάμεσα στην πληθώρα των βραβείων σ΄ όλο τον κόσμο και το Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας), σε σενάριο του Βόσνιου σκηνοθέτη της Ντάνις Τάνοβιτς,  για τον Σερβοβοσνιακό εμφύλιο. Στο No man’s land συνυπάρχουν το κατάμαυρο χιούμορ και η σατιρική διάθεση  με τη φρίκη του πολέμου και την παράνοια του εμφύλιου σπαραγμού. Ταυτόχρονα το βλέμμα που «ρίχνει» ο Τάνοβιτς πάνω στον ρόλο των διεθνών ΜΜΕ και στα συμφέροντα που αυτά εξυπηρετούν, καθώς και στην «ειρηνευτική» παρουσία των κυανόκρανων και στις γεωπολιτικές ισορροπίες που αντιπροσωπεύει ο ΟΗΕ, είναι διεισδυτική, καίρια και καυστική.

(δ.τ.)