(Γλυκιά απόδραση)
του Bruno Podalydès

Καταγραφή ενός περιπετειώδους ταξιδιού, αυτή η εύθυμη γαλλική ταινία είναι επιπλέον και μια απεικόνιση της ανδρικής κρίσης ηλικίας.
Σχεδιαστής 3-D γραφικών, φανατικός της αεροπλοΐας, ο Michel -ο κεντρικός ήρωας της αφήγησης που υποδύεται ο σκηνοθέτης-, στα 50α γενέθλια του ανακαλύπτει την κρυφή γοητεία του κανόε-καγιάκ. Υπό την επήρεια της κρίσης της μέσης ηλικίας και τροφοδοτούμενος από την ενδημική δυσαρέσκεια στην προσωπική και επαγγελματική του ζωή, ο ήρωας θα ανακαλύψει ένα νέο γοητευτικό σύμπαν. Αποφασισμένος να εξερευνήσει κάθε πτυχή του και προς αμηχανία της γυναίκας του, ο Michel, ως ένας άλλος “μικρός εξερευνητής” θα αποδράσει: θα ξεκινήσει μόνος του αλλά με πλήρη ταξιδιωτικό εξοπλισμό την κατάβαση ενός ποταμού μέχρι τις εκβολές του. Όμως το ταξίδι, όπως και κάθε ταξίδι, κρύβει κάποιες απρόοπτες εκπλήξεις. Εξάλλου σ' αυτό ό,τι έχει σημασία δεν είναι ο προορισμός, αλλά η διαδρομή...
Ο σκηνοθέτης σκιτσάρει με τόνους χαλαρούς και εύθυμους αυτόν τον μεσήλικα άνδρα. Ένα πρόσωπο ευαίσθητο και ασυμβίβαστο με τους σκληρούς επαγγελματικούς ρυθμούς, λίγο αδέξιος και αφελής -και γι' αυτό ένας χαρακτήρας κωμικός. Όμως ό,τι τον κάνει ιδιαίτερο και άξιο προσοχής είναι η παιδικότητα του: ο ήρωας μοιάζει ως να είναι καθηλωμένος στο σύμπαν της παιδικής ηλικίας, όπου η φαντασίωση και το όνειρο είναι και η απόδραση από τα όρια που βάζει η ηλικία. Εδώ όμως δεν είναι η αδυναμία της παιδικής ηλικίας που τροφοδοτεί τη φαντασίωση, είναι η αμηχανία και η δυσαρέσκεια της μέσης ηλικίας που ωθεί τον ήρωα στην ονειροπόληση. Καθώς λοιπόν το όνειρό του υλοποιείται και η πλεύση δεν γίνεται στον αέρα αλλά στην αδιατάρακτη επιφάνεια ενός παραποτάμου, ο ήρωας θα βυθιστεί σ' ένα σχεδόν ονειρικό σύμπαν.
Με αναφορές στους πίνακες του ιμπρεσιονισμού και υπό τους ήχους της φύσης, αλλά και της μιναμαλιστικής σαγήνης του J.S. Bach, η κατάβαση του εντέλει παραπόταμου θα εξελιχθεί σε μια διαρκή καθήλωση. Αυτή η υπαίθρια ταβέρνα με τις σαγηνευτικές γυναίκες, τις γλυκιές ζαλάδες από το αψέντι και του “dolce far niente” δεν είναι παρά η πραγμάτωση μιας ανδρικής ουτοπίας: ένας επίγειος παράδεισος.
Και γι' αυτό θα είναι ο τόπος από όπου ο ήρωας δεν μπορεί (και δεν θέλει) ποτέ να αποδράσει...

Δημήτρης Μπάμπας