(Ιστορίες του Κάντερμπουρι)
των Michael Powell & Emeric Pressburger

Τρείς άνθρωποι φτάνουν σ’ ένα χωριό της Νότιας Αγγλίας, τα πρώτα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Άλισον φτάνει από το Λονδίνο και πρόκειται να δουλέψει σε μία φάρμα, ο Πήτερ, στρατιώτης με άδεια, λίγο πριν φύγει με τη μονάδα του για το εξωτερικό και ο Μπομπ, λοχίας του Αμερικανικού Στρατού, που ήθελε να πάει στο Καντέρμπουρι και βρέθηκε, κατά λάθος, εδώ. Το κοινό τους ταξίδι στο μικρό χωριό της Αγγλίας ξεκινάει από τη στιγμή που οι δρόμοι τους συναντιούνται τυχαία.
Χρησιμοποιώντας ως αφoρμή την ποιητική του Τσόσερ, η ταινία έγινε με σκοπό την πολεμική προπαγάνδα, παρόλα αυτά όμως θεωρείται μια από τις πιο ποιητικές και καλλιτεχνικές ταινίες του βρετανικού διδύμου Michael Powell και Emeric Pressburger. Ως προς την αισθητική της, η ταινία είναι ένα μείγμα στοιχείων βρετανικού ρεαλισμού μ' αυτά του ύφους του γερμανικό εξπρεσσιονισμού.
Η ταινία βασίζεται χαλαρά στο αφηγηματικό πλαίσιο των ιστοριών του Τσόσερ. Οι «Ιστορίες του Καντέρμπερυ» (The Canterbury Tales) του Τζέφρυ Τσόσερ (Geoffrey Chaucer, περ.1340-1400) συγκαταλέγεται ανάμεσα στα 100 σημαντικότερα βιβλία όλων των εποχών. Η ιδέα του προσκυνήματος στο Καντέρμπερυ, όπου μια ομάδα από τριάντα περίπου άντρες και γυναίκες, για να απαλύνουν τη μονοτονία και την πλήξη της οδοιπορίας τους, λένε ιστορίες μεταξύ τους, είναι κάτι περισσότερο από μια πρόφαση για να τυλιχθεί γύρω της μια ποικιλία διηγήσεων: γιατί, στο σύνολό τους, οι ιστορίες αυτές συγκροτούν ένα πανόραμα των συνθηκών της ζωής κατά τον 14ο αιώνα στην Αγγλία, και του χαρακτήρα, της νοοτροπίας και των ηθών της κοινωνίας της εποχής αυτής.

(δ.τ.)