του Olivier Assayas
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

(…) Είναι μια ταινία που ασχολείται με πολλές ιδέες, και πολλά που είναι πολύ αφηρημένα. Όμως είναι πραγματικά μια ταινία που προέρχεται από τα σωθικά. Γράφτηκε πολύ γρήγορα, και βασίζεται στο ένστικτο. Δεν είναι καθόλου μια θεωρητική ταινία. Ήταν ένας τρόπος για να αφήσω να εκφραστεί ελεύθερα το υποσυνείδητο μου: με ό, τι παράξενους συνειρμούς θα μπορούσε να δημιουργήσει. Στηριζόταν στη διαίσθησή μου -και όπου αυτή μπορούσε να με οδηγήσει-, και αυτό είναι κάτι που δεν έχω κάνει σε κάποια από τις ταινίες μου. Το Demonlover είναι μια ταινία που λέει κάτι. Είναι μια πολύ συνεκτική ταινία: δημιουργεί το δικό της κόσμο, και έχει σχέση με ό,τι βιώνουμε. Είναι κατά κάποιον τρόπο μια πολιτική ταινία. Αλλά επίσης είναι και ποίηση. Είναι οι εικόνες της που συνδέονται με άλλες εικόνες, που συνδέονται με άλλες εικόνες... Οποιαδήποτε κίνηση -κυκλοφορία συμβαίνει μέσα στην ταινία είναι το είδος της κίνησης που υπάρχει ποίηση. Και η ποίηση δεν είναι κάτι που μπορείτε να θεωρητικοποιήσετε. Είναι κάτι που πρέπει να βιώσετε, θα πρέπει να τη ζήσετε, και να την αισθανθείτε πριν να την εκφράσετε.
(...) Νομίζω ότι η ταινία προσπαθεί να συνδέσει τον κινηματογράφο με την εμπειρία του σύγχρονου κόσμου. Προσπαθεί να λειτουργεί σε πολλά διαφορετικά επίπεδα. Το νόημα της ταινίας είναι να δείξει ότι όλα αυτά τα διαφορετικά επίπεδα συνδέονται μεταξύ τους. Συνήθως οι ταινίες -ακόμα και ταινίες που θαυμάζω ή με γοητεύουν-, αποσυνδέουν αυτά τα επίπεδα, ή επικεντρώνονται σ’ ένα επίπεδο. Αυτή η ταινία προσπαθεί να πει: «Όλα αυτά τα πράγματα είναι αλληλένδετα. Δεν είμαι σίγουρος πώς, δεν είμαι σίγουρος γιατί, αλλά το μόνο πράγμα που ξέρω είναι ότι όλα αυτά συνδέονται.». Και συνδέεται με μια μεγαλύτερη εικόνα, που είναι ο τρόπος που η οικονομία κυριαρχεί και μεταμορφώνει τον κόσμο μας. Αφορά τον αγώνα που διεξάγεται μεταξύ της ανθρωπότητας και της οικονομίας -της κυκλοφορίας των εμπορευμάτων.

(πηγή http://reverseshot.org/, μετάφραση Δ.Μ.)