(O κύριος Όβε)
του Hannes Holm
(το σημείωμα του σκηνοθέτη)

 Ο «Κύριος Όβε»/ En man som heter Ove είναι μια πανανθρώπινη ιστορία με πρωταγωνιστή τον Όβε, έναν άντρα που όταν τον πρωτογνωρίζουμε μοιάζει να είναι ο κλασικός γερο-παράξενος της γειτονιάς. Στο κέντρο της ιστορίας όμως βρίσκεται η αναπάντεχη φιλία του με την έγκυο Παρβάνεχ, μια Ιρανή που μόλις μετακόμισε απέναντι από τον Όβε με τον άντρα της και τα δύο της παιδιά. Σιγά – σιγά, η Παρβάνεχ ανακαλύπτει την σπαραξικάρδια ιστορία του Όβε.
 Η μητέρα του Όβε πέθανε όταν ήταν επτά ετών, και ο ίδιος μεγάλωσε δουλεύοντας αφοσιωμένα και πειθαρχημένα. Από τον πατέρα του έμαθε τη σημασία της σκληρής εργασίας, τη διαφορά ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, καθώς και ότι το μόνο αμάξι που πρέπει να οδηγεί κανείς είναι SAAB. Στην ταινία ακολουθούμε τον Όβε στο παρόν, να επιβλέπει τα τεκταινόμενα της γειτονιάς με σιδερένια πυγμή, ενώ μέσα από flash-back παρακολουθούμε το ταξίδι του μέσα στη ζωή, καθώς και τη συγκινητική ιστορία αγάπης με την γυναίκα του Σόνια, που πέθανε πρόσφατα. Για τον Όβε η Σόνια ήταν το παν: δεν υπήρχε τίποτα πριν, ούτε θα υπάρξει τίποτα μετά από εκείνη, και η αγάπη του είναι τόσο δυνατή, που τον κάνει να προσπαθεί επανειλημμένως να αυτοκτονήσει για να μπορέσει επιτέλους να την συναντήσει.
 Η αυτοκτονία όμως αποδεικνύεται λίγο πιο περίπλοκη και δύσκολη απ’ όσο νόμιζε, καθώς την διακόπτουν μονίμως διάφορα άτομα που τον χρειάζονται. Και σταδιακά θα ανακαλύψουμε ότι πίσω από την ατελείωτη γκρίνια του κυρίου Όβε κρύβεται ένας άνθρωπος με ζεστή καρδιά και πάθος για τη δικαιοσύνη. Τον χαρακτήρα του Όβε μπορούμε με ευκολία να τον αναγνωρίσουμε γύρω μας, στον πατέρα μας, τον αδελφό ή έναν θείο μας.
 Ήθελα να επικεντρωθώ περισσότερο στη δραματική πλευρά της ιστορίας, αλλά ο τρόπος που ο Όβε βλέπει τα πράγματα στη σύγχρονη εποχή μας, χαρίζει μάλλον κωμικές στιγμές. Η φιλία του με την γειτόνισσα, την Παρβάνεχ, δυναμώνει στη διάρκεια της ιστορίας, και αργά αλλά σταθερά ο Όβε βλέπει τον εαυτό του πλησιάζει στην οικογένεια τόσο, που τα παιδιά πλέον τον φωνάζουν «παππού».
 Μέσα από τα flash-back ανακαλύπτουμε την ιστορία αγάπης του Όβε και της Σόνια, έχοντας ως κινηματογραφικές αναφορές τον «Φόρεστ Γκαμπ» και το «Αδέσποτος σαν Σκυλί» του Χάλστρομ, ενώ άλλα σημεία αναφοράς είναι τα «Σχετικά με τον Σμιντ» και «Καλύτερα Δεν Γίνεται». «Ο Κύριος Όβε» είναι μια ιστορία για τη ζωή: ένα ταξίδι ανάμεσα σε γέλια και δάκρυα, απλό, όσο η ίδια η ζωή.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)