(Κάτω από τον ήλιο)
του Luca Guadagnino

Η ροκ σταρ Marianne Lane ξεκουράζεται στο ηφαιστειογενές νησί Pantelleria με τον σύντροφό της Paul. Την ηρεμία της διαταράσσει η άφιξη του παλιού εραστή της Harry και της κόρης του, Penelope. Η νοσταλγία ενός ένδοξου παρελθόντος κυριαρχεί στην ατμόσφαιρα ...
Η ταινία είναι μια μείξη χιούμορ, ερωτικού πόθου και rock & roll που οδηγεί σε μια έκρηξη βίας κάτω από τον καυτό μεσογειακό ήλιο.
Με τους Tilda Swinton, Ralph Fiennes, Matthias Schoenaerts, Dakota Johnson, Corrado Guzzanti.
Ο Luca Guadagnino, σκηνοθέτης της ταινίας, δηλώνει: «Τι συμβαίνει όταν η επιθυμία και η ευχαρίστηση συγκρούονται; Τι γίνεται αν το αντικείμενο του πόθου συμβαίνει επίσης να είναι μια εξουσιαστική φιγούρα; Τι έχει απομείνει από μια γενιά που συντάραξε τον κόσμο με τη δύναμη των ιδεών και την επανάσταση στη μουσική; Η ταινία εξερευνά τις ρωγμές που δημιουργήθηκαν από την διχοτομική επιθυμία για έρωτα και πατροκτονία» .
Πιο αναλυτικά στο σημείωμα του σκηνοθέτη, ο Luca Guadagnino γράφει: «Στην τελευταία μου ταινία, «Είμαι ο Έρωτας»,ήθελα να διερευνήσω τον κόσμο της υψηλής κοινωνίας και τι συμβαίνει όταν ξυπνά η επιθυμία και ο πόθος καθώς και τις ηθικές τους συνέπειες.
 Στο «Κάτω από τον ήλιο», οραματίστηκα μια ταινία για την αγάπη, την ομορφιά, την επιθυμία, το σεξ, τη σεξουαλικότητα και τις συμπεριφορές που μπορεί να πυροδοτήσει η παρουσία και μόνο ενός παλιού έρωτα. Απελευθερώνοντας το παρελθόν, οι χαρακτήρες αποκαλύπτουν την αληθινή εκδοχή του εαυτού τους κι οδηγούνται στην πιο σκοτεινή πλευρά τους.
 Αντιμετωπίζω την ταινία ως ένα μοντέρνο ψυχολογικό δράμα σχέσεων. Εμπνεύστηκα από το Ρομπέρτο Ροσελίνι, την ενέργεια του Μάρτιν Σκορτσέζε και τη βαθιά διορατικότητα του Τζόναθαν Ντεμ. Είμαι επίσης, μεγάλος θαυμαστής της Πατρίσια Χάισμιθ και του Πολ Μπόουλς, και της οξείας αίσθησης του χιούμορ που έχουν, καθώς και την ικανότητα τους να συλλαμβάνουν χαρακτήρες σε έναν κόσμο ξένο από το δικό τους.
 H αρχική ιδέα ξεκίνησε από μια ματιά σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει πια- τον κόσμο του ροκ ν’ ρολ στα τέλη του 20ου αιώνα- σε αντίθεση με ένα είδος συντηρητισμού που κυριαρχεί σήμερα. Για μένα, το «Κάτω από τον ήλιο» είναι ένα σύγχρονο πορτρέτο της εποχής μας και μια αθέατη πλευρά της Ιταλίας που απευθύνεται μόνο σε λίγους.
 Άνθρωποι που φαινομενικά έχουν ό,τι θέλουν, είναι ίδιαίτερα εύθραυστοι και προσπαθούν να αποδράσουν από τον κόσμο τους, μόνο για να τον βρουν να εισβάλλει και πάλι πίσω στη ζωή τους. Το πάθος, η λάμψη- όλα καταρρέουν και ξυπνάνε τα πιο πρωτόγονα συναισθήματα».

(πηγή κατάλογος Φεστιβάλ Βενετίας, σημειώσεις για την παραγωγή)