(Τα χρυσά μας χρόνια)
του Arnaud Desplechin

Ο Πολ Ντενταλύς ετοιμάζεται ν’ αφήσει το Τατζικιστάν. Θυμάται... Τα παιδικά του χρόνια στο Ρουμπαί... Τις κρίσεις τρέλας της μητέρας του... Τη στενή του σχέση με τον αδελφό του, Ιβάν, ένα ευλαβικό και βίαιο παιδί. Θυμάται... Να γίνεται 16 χρονών... Τον πατέρα του, τον απαρηγόρητο χήρο... Το ταξίδι του στη Σοβιετική Ένωση, όπου μια μυστική αποστολή τον οδήγησε να προσφέρει την ταυτότητά του σ’ έναν νεαρό Ρώσο... Θυμάται τον εαυτό του στα 19, την αδελφή του, Ντελφίν, τον ξάδελφό του, Μπομπ, τα πάρτι με την Πενελόπ, τον Μέχντι και τον Κοβαλκί, τον φίλο του που έμελλε να τον προδώσει... Θυμάται τον εαυτό του ως φοιτητή στο Παρίσι, τη συνάντησή του με τον Δρ. Μπεχανζέν, θυμάται την ολοένα και πιο ισχυρή του κλίση προς την ανθρωπολογία... Και πάνω απ’ όλα, ο Πολ θυμάται την Εστέρ. Ήταν η καρδιά της ζωής του. Μια «φανατική καρδιά».
Από την παιδική του ηλικία, και τη μητέρα του, την εφηβεία και τον απαρηγόρητο χήρο πατέρα του, ως τους φίλους, το μέντορά του και φυσικά τον μεγάλο έρωτα της ζωής του. Η ενηλικίωση καταγράφεται με τον μοναδικό τρόπο του Arnaud Desplechin/ Αρνό Ντεπλεσάν μέσα από όλα τα στάδια που μένουν χαραγμένα στη μνήμη. Η απώλεια και οι απογοητεύσεις δίνουν τη σκυτάλη στο ξύπνημα νέων συναισθημάτων και την ανακάλυψη του εαυτού μας.
Ο Quentin Dolmaire που υποδύεται τον Paul, δηλώνει: «Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψει κανείς τον Πολ. Κατανοεί πλήρως το περιβάλλον του, απλά είναι ανεπαρκής. Δείχνει να ξέρει που βαδίζει, αλλά αυτό δε τον βοηθά καθόλου. Οι σχέσεις του με τις γυναίκες είναι χαοτικές. Πιστεύει ότι η αγάπη είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο, και θέλει να το σέβεται, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα είναι άπιστος. Είναι ευθύς με τους φίλους του και πάντα παλεύει να στέκεται επάξια απέναντι στις ίδιες του τις προσδοκίες. Ένας θεός ξέρει πόσο ψηλά βάζει τον πήχυ! Ο Πολ είναι πραγματικά ερωτευμένος με την Έστερ, είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να τον βάλει στη θέση του. Είναι το μόνο σημείο αναφοράς του».
Η Lou Roy-Lecollinet που υποδύεται την Esther, δηλώνει: «Ο Αρνό είναι πολύ ακριβής, ξέρει τι θέλει. Μας έδωσε κάποιες ενδείξεις για τους χαρακτήρες, αλλά είναι πολύ διακριτικός- δε θέλει να αλλάξει αυτό που νιώθουμε. Θεωρεί ότι οι χαρακτήρες ανήκουν σε εμάς. Έδινε πολύ μεγάλη σημασία σε κάποιες προτάσεις ή λέξεις, στην προφορά τους, στη στιγμή που θα πέρναγες το χέρι από τα μαλλιά σου. Μπορεί να είναι λεπτομέρειες αλλά σου δίνουν σαφή καθοδήγηση. Πολλές φορές θα ερμήνευε ο ίδιος κάτι για να το δούμε- λέει ότι είναι κακός ηθοποιός αλλά δεν είναι αλήθεια. Ήταν συχνά αστείο ειδικά όταν παρίστανε την Έστερ να φιλάει το χέρι του Πολ».

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή, δελίο τύπου)