(Στην άλλη πλευρά)
του Zrinco Ogresta
Βουβή κατάδυση στην ψυχή μιας γυναίκας αλλά και στο σκοτεινό παρελθόν της χώρας της αποτελεί το S one strane / On the Other Side του Κροάτη σκηνοθέτη Zrinco Ogresta. Ακολουθώντας αργά την κεντρική της ηρωίδα η ταινία ξεκινάει ως ρεαλιστική απεικόνιση μιας πεζής πραγματικότητας για να εξελιχθεί σε μια αινιγματική ιστορία μυστηρίου.
Η κάμερα παρακολουθεί και καταγράφει σε σκηνές-μονοπλάνα στιγμές από την καθημερινότητα της μεσήλικης Vesna, μιας γυναίκας που φαίνεται να ελέγχει τη ζωή της, παρά τις όποιες δυσκολίες. Εργαζόμενη ως επισκέπτρια νοσοκόμα, η Vesna, κατορθώνει να κρατάει τις ισορροπίες ανάμεσα σε ένα δύσκολο επάγγελμα και μια μοναχική ζωή, που δεν της επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις. Παράλληλα φροντίζει να βρίσκεται πάντα στο πλευρό των ενήλικων παιδιών της, των οποίων τις ζωές φωτίζει η ταινία με λακωνικό αλλά εύγλωττο τρόπο. Την ισορροπία αυτή έρχεται να ταράξει ένα τηλεφώνημα, από ένα πρόσωπο θαμμένο στη μνήμη, το μελανό στίγμα της οικογένειας. Ύστερα από είκοσι χρόνια απουσίας, λόγω της καταδίκης του από το διεθνές δικαστήριο της Χάγης για εγκλήματα πολέμου, ο άντρας της θα κάνει απρόσκλητος την εμφάνισή του, επιζητώντας την επανασύνδεσή τους. Η ταινία δομείται στην ουσία πάνω σε μια σειρά επαναλαμβανόμενων τηλεφωνημάτων, υφαίνοντας μια αόρατη για την ηρωίδα παρουσία που ανεπαίσθητα διεισδύει στη ζωή της.
Μέσα από αργές λήψεις και εξαιρετικά ισορροπημένες συνθέσεις, οι ήρωες προβάλλουν από την αρχή κλεισμένοι στο δικό τους αποξενωμένο κόσμο, πίσω από κουρτίνες, πόρτες και παράθυρα. Ο σκηνοθέτης ωστόσο τους κινηματογραφεί δημιουργώντας έντονα πέρα από την αίσθηση της μοναξιάς και αυτή της διαρκούς παρακολούθησης. Ο χώρος είναι γι αυτό καθοριστικός, μια χαμηλόφωνη αλλά καθηλωτική απεικόνιση αυτών που θα ακολουθήσουν.
Ο Ogresta φαίνεται βέβαια να θέτει και κάποια θεμελιώδη ερωτήματα. Πόσο εύκολο είναι να δραπετεύσει τελικά κανείς από το παρελθόν του, όσο κι αν το έχει επιμελώς απωθήσει; Και πόσο πρόθυμος είναι να συγχωρέσει, ακόμα κι όταν οι ενστάσεις είναι έντονες και οι ενδείξεις κατηγορηματικά αντίθετες; Αν και τα πολιτικά γεγονότα είναι αυτά που ρίχνουν βαριά τη σκιά τους στα τεκταινόμενα, -όπως εξάλλου και σε προηγούμενες ταινίες του σκηνοθέτη-, ο ψυχολογικός παράγοντας είναι ο κύριος μοχλός της αφήγησης και ο δημιουργός της κυρίαρχης ατμόσφαιρας. Από τον αρχικό αιφνιδιασμό και την αμηχανία ως το αμφισβητούμενο δίλημμα κι από την αποστροφή ως την αποδοχή και την ταύτιση, αποκαλύπτεται σταδιακά η αφύπνιση μιας σειράς θαμμένων συναισθημάτων της ηρωίδας. Μέσα από ένα διάλογο «με την άλλη πλευρά», που τη νύχτα ακούγεται το ίδιο ευάλωτη. Η ταινία ωστόσο επιφυλάσσει για το τέλος μια δυνατή ανατροπή, που την μετατοπίζει σε μια περιοχή πιο ενδιαφέρουσα αλλά και πιο σύνθετη. Αφήνοντας έτσι για το θεατή και κάποια ερωτήματα αναπάντητα.
της Καλλιόπης Πουτούρογλου [Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.]
