(Όταν ξέσπασε η βία)
του Bogdan Mirică

Ένα σύγχρονο γουέστερν που διαδραματίζεται στην ύπαιθρο της Ρουμανίας, η ταινία Câini/ Dogs του πρωτοεμφανιζόμενου Bogdan Mirică είναι μια εντυπωσιακή άσκηση στο στυλ.
Ύπαιθρος. Μια αχανής έκταση με χωράφια με στάχυα. Ένα άνδρας. Ένα παλιό σπίτι. Ένας σκύλος που λέγεται “Αστυνομία”. Μια κληρονομία...
Ο Roman (το ρόλο υποδύεται ο γνωστός από την ταινία Police, Adjective, Dragos Bucur) καταφθάνει στις εσχατιές της ρουμανικής υπαίθρου. Έχει κληρονομήσει τον παππού του και βρίσκεται αντιμέτωπος με την κληρονομία: αχανείς εκτάσεις με χωράφια, ένα σπίτι γυμνό και άδειο από έπιπλα και ένας σκύλος. Καθώς προσπαθεί να εξοικειωθεί με το χώρο και να τακτοποιήσει τα της κληρονομίας, ο Roman γνωρίζει τους κατοίκους της περιοχής. Παράλληλα, δέχεται και απειλές από κάποιους που δεν μπορεί να προσδιορίσει την ταυτότητα τους. Ο Roman βρίσκεται ξαφνικά μπλεγμένος στα δίχτυα μιας άγριας στις εκφάνσεις της βίας που συνεχώς κλιμακώνεται....
Ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί σταθερά πλάνα μεγάλης χρονικής διάρκειας για να αφηγηθεί τη δράση, μέσα από τους αργούς ρυθμούς ενός γουέστερν: είναι η είσοδος ενός ξένου στον τόπο και οι αναστατώσεις που δημιουργεί. Εστιάζοντας σ' αυτόν το νεαρό άνδρα που προσπαθεί να καταλάβει τι συμβαίνει σ' αυτόν τον άγνωστό του τόπο, ο σκηνοθέτης διατηρεί πάντα στο φόντο το εντυπωσιακό τοπίο. Αυτή η αχανής επίπεδη έκταση είναι μια σαφής αναφορά στους τόπους και τις επικράτειες των γουέστερν.
Ο σκηνοθέτης εντάσσει μέσα σ' αυτόν το χώρο μια σειρά από σκίτσα-πορτραίτα χαρακτήρων: Ο άρρωστος αστυνομικός -σερίφης, οι παράνομοι, ο βίαιος επικεφαλής τους, και τέλος η η φιγούρα του εκλιπόντα παππού (ο οποίος αποδεικνύεται ότι ήταν ο επικεφαλής του εγκλήματος της περιοχής). Όλα αυτά τα πρόσωπα κατάγονται από τις επικράτειες ενός σκοτεινού στους τόνους του σινεμά ειδών: τόσο το ύστερο γουέστερν (στην εκδοχή του Sam Peckinpah) όσο και από το φιλμ νουάρ. Ο μινιμαλισμός και η αφαίρεση αποτελούν μέρος της αισθητικής και της αφηγηματικής στρατηγικής της ταινίας. Κάτι που εντείνει την αίσθηση μυστηρίου και του αγνώστου, που μαζί με τον ήρωα εισπράττει ο θεατής. Η ανασφάλεια και η αίσθηση μιας αόρατης απειλής είναι κυρίαρχα στο μεγαλύτερο μέρος της αφήγησης. Ό,τι προσπαθεί να κάνει ο ήρωας είναι να κατανοήσει, να αντιμετωπίσε , να εξουδετερώσει την απειλή. Η αίσθηση του μοιραίου σφραγίζει το τέλος της ταινίας...

Δημήτρης Μπάμπας