του Ivan I. Tverdovsky

Με φόντο τη κρίση της μέσης ηλικίας και έχοντας ως ηρωίδα μια γυναίκα, η δεύτερη ταινία του Ρώσου δημιουργού (Corrections Class) είναι ένα παραμύθι, γλυκόπικρο στην επίγευσή του.
Η Natasha (Natalia Pavlenkova) διανύει τις δύσκολες στιγμές της μέσης ηλικίας. Είναι χωρίς σύντροφο, μένει με τη μητέρα της και στην εργασία της -στο ζωολογικό κήπο- δέχεται τις κακόβουλες ενοχλήσεις και τις επιθετικές ενέργειες των συναδέλφων της. Μια σημαντική αλλαγή στο σώμα της, θα έχει ανεξέλεγκτες συνέπειες για την Natasha. Η ζωή της θα αλλάξει ξαφνικά και απότομα...
Ακολουθώντας τους κανόνες ενός ρεαλιστικού στο ύφος σινεμά -κάμερα στο χέρι και εκ του σύνεγγυς κινηματογράφηση-, ο σκηνοθέτης εισάγει τα ανορθολογικά στοιχεία στη δραματική πλοκή μ΄ ένα τρόπο ομαλό. Κανένα ξένισμα, απλώς αποδοχή από τον θεατή αυτής της τόσο ιδιαίτερης σωματικής αλλαγής της ηρωίδας. Ό,τι ενδιαφέρει τον σκηνοθέτη δεν είναι το πως αυτή διαχειρίζεται τη σωματική αλλαγή, ή το ποιος είναι ο αντίκτυπος που αυτή έχει στον περίγυρό της. Αντίθετα, επιλέγει να σχεδιάσει το πορτραίτο αυτής της μεσήλικης γυναίκας, να εστιάσει στις μοναξιές της, τις απογοητεύσεις της, τις πίκρες της, τις ελπίδες, τα ανεκπλήρωτα όνειρα της. Γεμάτη “φροϋδικές” αναφορές (αλλά και κάποιες “καφκικές”, βλ. Η μεταμόρφωση) αυτή η σωματική αλλαγή απελευθερώνει τη ηρωίδα.
Κανένα “πέρασμα του χρόνου” δεν στέκεται εμπόδιο στην εκπλήρωση των επιθυμιών. Εντέλει, είναι η διαφορετικότητά της το μέσο για την εκπλήρωση...

Δημήτρης Μπάμπας