(Η πιο ευτυχισμένη μέρα στη ζωή του Όλλι Μακί)
του Juho Kuosmanen

Φιλανδία. Αρχές της δεκαετίας του 60. Ο Olli Mäki είναι πυγμάχος, πρωταθλητή Ευρώπης και ετοιμάζεται να δώσει τον αγώνα της ζωής του. Ετοιμάζεται να αγωνιστεί με τον παγκόσμιο πρωταθλητή της κατηγορίας “φτερού”, τον αφρο-αμερικάνο Davey Moore. Μαζί μ' αυτόν όμως θα αγωνιστεί και μια ολόκληρη χώρα. Ο Olli Mäki έρχεται από την επαρχία στην πρωτεύουσα για να προετοιμαστεί. Μέσα στο πλήθος των προπονητών, συναθλητών και συνοδών που τον ακολουθούν κατά πόδας υπάρχει και ένα πρόσωπο που έχει γι' αυτόν μια ιδιαίτερη σημασία. Ο Olli Mäki είναι ερωτευμένος με την συντοπίτισσα του Raija.
Κινηματογραφώντας σε ασπρόμαυρο 16mm φιλμ, ο σκηνοθέτης κολλάει την κινηματογραφική κάμερα πάνω στο πρόσωπο και το σώμα αυτού του αδύνατου κοντού άνδρα (που υποδύεται ο Jarkko Lahti). Στην πορεία του προς την ευτυχέστερη ημέρα της ζωής του -που είναι η ημέρα του αγώνα, η 17η Αυγούστου του 1962- ο ήρωας έχει να αντιπαλέψει μια σειρά από εμπόδια. Και είναι αυτά που παράγουν τις δραματικές εντάσεις. Ο έλεγχος του βάρους του σώματός του, η διαχείριση της ξαφνικής δημοσιότητας που διαταράσσει την ηρεμία του και τέλος, και σημαντικότερο όλων, τον έρωτα του για την Raija.
Ο σκηνοθέτης δημιουργεί το πορτραίτο του ήρωα ως ενός μελαγχολικού, προσηλωμένου στους στόχους του άνδρα, ο οποίος ξαφνικά τοποθετείται προ ενός διλήμματος. Χρησιμοποιώντας τα στερεότυπα της πυγμαχικής ταινίας, ο σκηνοθέτης εστιάζει σε ό,τι θεωρείται ανδρικό: τη σωματική ρώμη, την αγωνιστικότητα, την υπέρβαση των εμποδίων, την κατάκτηση του στόχου, με όπλο το σώμα. Εδώ όμως, κατά ένα παράδοξο τρόπο, αυτά τα στερεότυπα παρακάμπτονται για να αποκαλυφθεί ό,τι κρύβεται στη σκοτεινή όψη της ανδρικής ταυτότητας: η ανδρική συναισθηματικότητα.
Υπάρχει λοιπόν κάτι ειρωνικό στον τίτλο της ταινίας, αλλά και βαθιά στοχαστικό. Σ' αυτήν, λοιπόν, την ανδρική ταινία είναι ο έρωτας που αποτελεί το διαφιλονικούμενο τρόπαιο. Και σ' αυτόν τον αγώνα ο Olli Mäki είναι ο νικητής...

Δημήτρης Μπάμπας