(Η δασκάλα)
του Jan Hřebejk

Τσεχοσλοβακία. Αρχές δεκαετίας του 80, λίγα χρόνια πριν την κατάρρευση. Μια βραδινή συγκέντρωση γονέων σ' ένα σχολείο. Θέμα της, η συμπεριφορά της δασκάλας, της κυρίας. Drazděchová απέναντι σε μια μαθήτρια που αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Οι γονείς καταφθάνουν, συζήτηση ξεκινά...
Ο σκηνοθέτης αναπτύσσει το μεγαλύτερο μέρος της δράσης μέσα στην σχολική αίθουσα. Φλάσμπακ, που διακόπτουν την εντός της αιθούσης δράσης, αφηγούνται τα γεγονότα που ως κατάληξη είχαν αυτή τη συγκέντρωση. Κέντρο όλων το πρόσωπο της δασκάλας (στο ρόλο η εξαιρετική Zuzana Mauréry). Πρόσωπο που αντανακλά τις παθογένειες ενός καθεστώτος -το φαβοριτισμό, την επιθετική συμπεριφορά προς τον αδύναμο, την εκβιαστική συμπεριφορά-, η δασκάλα συνιστά τη δοκιμασία αλλά και την πρόκληση που έχουν να αντιμετωπίσουν οι γονείς. Πάντα με κέντρο τη δασκάλα, συνθέτοντας μια πινακοθήκη χαρακτήρων, με τρόπους και μεθόδους συμβατικούς και στέρεους, ο Jan Hřebejk (Divided We Fall, Kawasaki’s Rose) δημιουργεί κάτι περισσότερο από ένα πολιτικό και ηθογραφικό σχόλιο για την εποχή. Είναι τα ηθικά διλήμματα, είναι οι προσωπικότητες των γενναίων και των αδύναμων, είναι οι στάσεις αντίστασης ή αποδοχής του Κακού που εντέλει έρχονται στο κέντρο. Όπως να υποδεικνύει και το τέλος, όλα τα προηγούμενα δεν συνιστούν το ίδιον μιας εποχής ή ενός καθεστώτος...

Δημήτρης Μπάμπας