(Παράδοξη ευτυχία)
του Sven Taddicken

Αντιμέτωπη με τις κρίσεις της μέσης ηλικίας και ασφυκτιώντας στο γάμο της, μια γυναίκα αναζητά τη διέξοδο.
Η ηρωίδα της αφήγησης, η Helene (το ρόλο υποδύεται η εξαιρετική ηθοποιός Martina Gedeck) έρχεται διαρκώς αντιμέτωπη με ό,τι θεωρεί σημαντικό: το κενό στην συζυγική της ζωή. Αν και αντιλαμβάνεται αυτό το κενό ως ένα πνευματικό -θεωρεί δηλαδή ότι έχει χάσει την επαφή της με το θείο - ωστόσο αυτό μοιάζει να έχει μια πολύ πιο απτή εξήγηση. Είναι η παραίτηση, είναι η απουσία κάθε έκφρασης, η απουσία επικοινωνίας που αντανακλάται στο ψυχρό βλέμμα και το ανέκφραστο πρόσωπο της ηρωίδας. Είναι άσκηση βίας, η έλλειψη κάθε κατανόησης από την πλευρά του συζύγου της που σημαδεύουν το σώμα της. Πέρα όμως από τα προηγούμενα, όπως αποδεικνύεται και από την εξέλιξη των πραγμάτων, υπάρχει και κάτι άκρως σωματικό: η απουσία της σεξουαλικής απόλαυσης. Αναζητώντας απαντήσεις η Helene θα συναντήσει τον ψυχολόγο καθηγητή συγγραφέα, μια διασημότητα των ΜΜΕ, τον Dr Eduard Glück (στο ρόλο ο επίσης εξαιρετικός (Ulrich Tuku). Η σχέση μαζί του θα είναι αποκαλυπτική, όχι μόνο για την Helene.
Βασισμένη στο βιβλίο του Σκοτζέζου συγγραφέα A.L. Kennedy, η ταινία είναι καταρχάς ένα πολύπλοκο και πυκνό στην ύφανση του πορτραίτο δύο προσώπων. Μετατοπίζοντας την εστίαση στο δεύτερο μέρος της αφήγησης στο πρόσωπο του ψυχολόγου καθηγητή, αλλά διατηρώντας πάντα την οπτική της ηρωίδας, ο σκηνοθέτης θέτει απέναντι στην ηρωίδα το ανδρικό ανάλογό της. Βυθισμένο στις απάθειες (;) της επιστημονικής έρευνας και τις διαστροφές της, αυτό το πρόσωπο δεν αποτελεί μόνο το αντίβαρο, αλλά όπως φαίνεται και το κρυφό κέντρο βάρους της ταινίας. Άλλωστε το όνομα του – Glück- είναι ό,τι αναζητούν οι ήρωες: την ευτυχία
Έτσι η αφήγηση στο δεύτερο μέρος γίνεται ένας διάλογος των δύο αυτών προσώπων. Ένας διάλογος αποκαλύπτικος των προσώπων. Και είναι μέσα από αυτόν τον διάλογο -στη σωματική του, σεξουαλική διάσταση- που θα οδηγηθούν στη λύση...

Δημήτρης Μπάμπας