(Καρδιά βουνό)
του Dagur Kári
(το σημείωμα του σκηνοθέτη)

Δεν είναι μια συνειδητή απόφαση να έχω ως ήρωες στις ταινίες μου «περιθωριακούς» ανθρώπους. Απλά με ενδιαφέρει να δημιουργώ τους καλύτερους δυνατούς χαρακτήρες, και αυτοί που είναι λίγο παράξενοι, αυτοί που αισθάνονται λίγο άβολα είναι αυτοί που δημιουργούν ενδιαφέρουσες καταστάσεις παρά εκείνοι που ακολουθούν τη νόρμα. Εκεί εστιάζω: στο χαρακτήρα και στις καταστάσεις. Αλλά ο όρος «περιθωριακός» δεν ήταν ποτέ στο μυαλό μου μέχρι που άρχισαν να με ρωτούν σχετικά οι δημοσιογράφοι.
Μόλις βάλεις το στοιχείο «αγόρι γνωρίζει κορίτσι» σε μια ταινία, η ιστορία συνήθως μπαίνει στον αυτόματο πιλότο. Γίνεται προβλέψιμη και επίτηδες προσπάθησα να κάνω μια ανατροπή σε αυτό το κλισέ. Επίσης, ένιωσα πως ο Φούσι, ο κεντρικός χαρακτήρας χρειαζόταν ένα διαφορετικό είδος ολοκλήρωσης. Ήθελα το τέλος να είναι ταυτόχρονα πολύ μικρό και πολύ μεγάλο. Συνειδητοποιούμε ότι κάτι που στους περισσότερους από εμάς φαίνεται μια εντελώς συνηθισμένη δράση, για τον Φούσι είναι ένα επαναστατικό βήμα.
Πρόκειται για μια ιστορία για έναν άνδρα που κάνει ένα καθοριστικό βήμα για την υπόλοιπη ζωή του. Είναι κάτι με το οποίο μπορεί να ταυτιστεί πολύς κόσμος, ελπίζω. Επιπλέον, πιστεύω ότι όλοι έχουμε νιώσει ενοχές γιατί κριτικάραμε κάποιον άδικα. Στον χριστιανικό κόσμο υπάρχει ο σπόρος των τύψεων που προκύπτουν από αυτές τις ενοχές. Όταν μοντάραμε την ταινία, έπαιζε ανάποδα για μια στιγμή ο ήχος και το όνομα του πρωταγωνιστή στα ισλανδικά Φούσι, ακούστηκε ως Ιησούς (Jesu), ηχητικά ακούστηκε έτσι και σκέφτηκα να μια ωραία σύμπτωση.  

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)