(Με τα μάτια ανοιχτά)
της Leyla Bouzid
Τύνιδα, καλοκαίρι του 2010, μερικούς μήνες πριν από την επανάσταση, η δεκαοκτάχρονη Φαράχ παίρνει το απολυτήριό της και η οικογένειά της τη φαντάζεται ήδη γιατρό. Αλλά αυτή δεν βλέπει τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο. Είναι τραγουδίστρια σ’ ένα συγκρότημα στρατευμένου ροκ. Ενθουσιάζεται, μεθάει, ανακαλύπτει τον έρωτα και την πόλη της τη νύχτα, ενάντια στη θέληση της μητέρας της, που γνωρίζει την Τυνησία και τα ταμπού της. Τα πράγματα θα δυσκολέψουν όταν το μικρό συγκρότημα αποφασίζει να κάνει εμφανίσεις στα καφέ της πρωτεύουσας, όπου η Φαράχ αφήνει να εκδηλωθεί ανενδοίαστα η δίψα της για ελευθερία και η επιθυμία της να ζήσει τη ζωή στο έπακρο. Διαλαλεί πεισματικά το ανατρεπτικό μήνυμα του Μπορέν, του συντρόφου της και αρχηγού του συγκροτήματος, και, μέσα απ’ αυτό το μήνυμα, τις ελπίδες μιας ολόκληρης γενιάς.
Το περιοδικό Variety σε μια κριτική του σημειώνει για την ταινία: «Μια νέα γυναίκα στην αρχή της Αραβικής Άνοιξης παλεύει ενάντια στο συντηρητισμό της οικογένειας και της κοινωνίας καθώς θέλει να γίνει τραγουδίστρια, στο εντυπωσιακό ντεμπούτο της Λέιλα Μπουζίντ (βοηθός του Αμπντελατίφ Κεσίς στη Ζωή της Αντέλ) Με τα Μάτια Ανοιχτά. Απεικονίζοντας με σαφήνεια την ατμόσφαιρα φόβου κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μπεν Αλί στην Τυνησία, αυτό το καταπληκτικά φτιαγμένο δράμα δίνει φωνή στη νιότη που νιώθει ελεύθερη παρά τις διάφορες μορφές επιτήρησης, από τη σεξουαλική ως την πολιτική. Επιδεικνύοντας μια φανταστική ερμηνεία από την πρωτοεμφανιζόμενη Μπάγια Μεντχαφέρ, με γοητευτικές συνθέσεις από τον μουσικό Κιγιάμ Αλλαμί, η ταινία Με τα Μάτια Ανοιχτά μας παρουσιάζει πολλαπλά νέα ταλέντα».
Ενώ το Indiewire σημειώνει: «Η δυναμική μεταξύ κόρης και μάνας σιγά-σιγά αναδεικνύεται ως η πιο σημαντική σχέση στην ταινία, καθώς μαθαίνουν πράγματα η μία για την άλλη, επιμένοντας η κάθε μια στις δικές της αξίες. Αυτή η αλληλεπίδραση μεταξύ τους είναι γεμάτη ένταση. (...) Το Με τα Μάτια Ανοιχτά απογειώνεται όταν παρατηρεί τη γεμάτη δυσκολίες αλλά και αγάπη σχέση μάνας – κόρης της Χαγιέτ και της Φάρα».
Στην ταινία απονεμήθηκαν τα εξής βραβεία: Βραβείο Κοινού στο τμήμα Giornate degli Autori και Βραβείο Europa Cinemas Label στο 72ο Φεστιβάλ Βενετίας.
(πηγή δελτιο τύπου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, σημειώσεις για την παραγωγή)
