(Αίμα από το αίμα μου)
του Marco Bellocchio
(το σημειώμα του σκηνοθέτη)

Επιστροφή στο σήμερα
Το «Αίμα από το αίμα μου» γεννήθηκε από την τυχαία ανακάλυψη των αρχαίων φυλακών του Bobbio. Αυτή η ανακάλυψη ενέπνευσε μέσα μου την ιστορία της Benedetta, μιας καλόγριας θαμμένης ζωντανής στο μοναστήρι - φυλακή της Santa Chiara. Μου φαινόταν ότι αυτή η ιστορία αποκαλύφθηκε από ένα παρελθόν τόσο απομακρυσμένο που άξιζε την επιστροφή στη σημερινή Ιταλία, μιας επαρχίας που η νεωτερικότητα και η παγκοσμιοποίηση την έχουν σβήσει. Η ταινία αναδεικνύει μια σειρά θεμάτων που μοιράστηκε με άλλες ταινίες μου, όπως η «The Mal Sisters» - ένα έργο ιδιαίτερα αγαπητό σε μένα - που επίσης γυρίστηκε στο Bobbio. Οι ταινίες καταλήγουν παρόμοια: την αγάπη για το παρελθόν και την ανάγκη να κάνει μια ρήξη με αυτό.

Όταν το παρελθόν και το παρόν συναντιούνται
Στις πολλές ταινίες που έχω γράψει και σκηνοθετήσει, υπάρχουν κάποιες συνδέσεις για τα θέματα που πάντα φαίνεται να με πάνε πίσω στην πρώτη ταινία μου, «Γροθιές στην τσέπη», μερικές φορές με σκληρό και άλλες με πιο απλό τρόπο. Φαντάζομαι γιατί, αυτή είναι η ζωή μου. Αυτό είναι που είμαι. Όλοι μας ζούμε τη ζωή μας με βάση την προσωπική μας ιστορία, τη δική μας εμπειρία ζωής. Αυτά τα pop-up βγαίνουν στις εικόνες που βλέπουμε. Το «Αίμα από το αίμα μου» είναι ένα είδος αναμέτρησης για μένα. Ένα από τα θέματά της είναι το πένθος ενός αδελφού για τον αδελφό του. Είχα ήδη σκηνοθετήσει σε άλλη μου ταινία την τραγωδία του δίδυμου αδελφού, μέσα από μια αυτοκτονί. Εδώ, εμμέσως, είναι η ίδια τραγωδία - ο αδελφός του Φεντερίκο θα χάσει τη ζωή του για την αγάπη. Αυτό εμπνέει την εκδίκηση στον επιζώντα αδελφό, αλλά θα παρασυρθεί κι αυτός από την ίδια γυναίκα. Το «Αίμα από το αίμα μου» είναι μια ιδιόμορφη ταινία, αλλά έχει μια ορισμένη ελευθερία, όπου παρελθόν συναντά το παρόν. Δεν ανήκει σε αυτό το είδος της αμερικανικής ταινίας, όπου τα πάντα είναι ξεκάθαρα.

Bobbio
Έχω μια προσωπική σύνδεση με το Bobbio γιατί εκεί περνούσα τις διακοπές μου, όταν τελείωνε το σχολείο. Αυτή ήταν η έκταση του ορίζοντά μου, γιατί ήμουν 11 ετών όταν είδα τη θάλασσα, για πρώτη φορά. Στο Bobbio περνάει το ποτάμι που οδηγεί στη θάλασσα και ήταν από τις πρώτες εμπειρίες που είχα με τους φίλους και τα κορίτσια. Η Piacenza ήταν το καταφύγιο για μένα όταν τελείωνε το σχολείο, όπου εκεί υπήρχε μια μεγάλη οικογένεια για μένα με πολλά προβλήματα και την ενορία της κοινότητας, που με αγκάλιαζε. Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο, τίποτα από την πόλη, κι έτσι κρατώ το Bobbio πιο αγαπητό στη μνήμη μου. Πέρασα πολλά καλοκαίρια στο Bobbio, απογεύματα κάτω στις όχθες τους ποταμιού Trebbia. Έχω μάθει να κολυμπώ σε αυτά τα νερά. Θυμάμαι τις μέρες και τις νύχτες εκεί όπου ερωτεύτηκα για πρώτη φορά αλλά και που, από το φόβο της απόρριψης, δεν είχα δηλώσει ποτέ την αγάπη μου.

Μια οικογενειακή ταινία
Το «Αίμα από το αίμα μου» συγκέντρωσε πολλά «παιδιά» της κινηματογραφικής μου «οικογένειας». Υπάρχει ο Roberto Herlitzka, ο οποίος ήταν αξέχαστος στο «Good morning night» και «Dormant beauty». Και η Lidiya Liberman, την οποία ανακάλυψα για το ρόλο της Ελένης στη θεατρική παραγωγή μου «Θείος Βάνιας». Έχω σκηνοθετήσει την Alba Rohrwacher στο «The Mal Sisters» και «Dormant beauty». Επίσης, τη Federica Fracassi στο«Dormant beauty». Υπάρχει ο Toni Bertorelli που ήταν καταπληκτικός στις ταινίες μου «Ο πρίγκιπας του Αμβούργου» και «Το χαμόγελο της μητέρας μου».
Επίσης, είναι η τέταρτη ταινία μου με τον Bruno Cariello. Με τους Filippo Τimi και Fausto Russo Alesi έχω δουλέψει στο «Vincere». Και δεν μπορώ να ξεχάσω
την οικογένειά μου, το αίμα μου. Η κόρη μου Έλενα Μπελόκιο έπαιξε στο «The Mal Sisters» και ο γιος μου Pier Giorgio Bellocchio, ο οποίος έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο ως μωρό.

Καθολικισμός
Μεγάλωσα σε ένα καθολικό κόσμο. Αυτό ήταν μέρος της εκπαίδευσής μου, αυτό που ήταν γύρω μου, καθώς μεγάλωνα. Έτσι, από την άποψη των εικόνων ή των ιδεών, ακόμα κι αν δεν είμαι πιστός, οι εικόνες μου είναι βουτηγμένες στον Καθολικισμό. Θα μείνουν πάντα μαζί μου, λόγω του ό,τι έχω βαθιά ριζωμένη καθολική εκπαίδευση. Ακόμα κι αν τώρα δεν είμαι καθολικός, εξακολουθούν να υπάρχουν ίχνη του που εμφανίζονται. Για πολλούς Καθολικούς, υπάρχει ένα στοιχείο κομφορμιστικό, μια τυφλή σύνδεση με το όργανο που συχνά χρησιμοποιείται ως εργαλείο για να ζουν. Αλλά υπάρχουν ορισμένοι καθολικοί που έχουν πραγματικά αληθινή πίστη. Είμαι σε αντίθεση με την πρώτη κατηγορία των Καθολικών, εκείνοι που τους βλέπω ως υποκριτές: οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν την εκκλησία και προσποιούνται ότι πιστεύουν για να κερδίσουν την εξουσία. Αλλά είμαι με εκείνους που αφιερώνουν τη ζωή τους για την αλληλεγγύη, για να βοηθήσουν τους φτωχού. Η φιλοσοφία αυτή δεν είναι κάτι που συμμερίζομαι, αλλά τη σέβομαι.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)