(Όνειρα γλυκά)
του Marco Bellocchio
(τα σχόλια του σκηνοθέτη)

Η ταινία «Όνειρα γλυκά» προέκυψε από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Μάσσιμο Γκραμελλίνι, μία από τις μεγαλύτερες λογοτεχνικές επιτυχίες στην Ιταλία πρόσφατα. Δεν ήθελα όμως να μεταφέρω την ιστορία στη μεγάλη οθόνη επειδή απλά ήταν best- seller. Ήταν η θεματολογία του, οι καταστάσεις που περιέγραφε... Ο θάνατος μιας μητέρας. Η απώλεια της μάνας σε παιδική ηλικία. Ο πόνος του 9χρονου Μάσιμο που έχασε τη μητέρα του – η αγάπη μοιάζει ακόμη πιο ισχυρή γιατί τα συναισθήματα ενός παιδιού είναι απόλυτα κι αποκλειστικά.
Ο νεαρός Μάσιμο επαναστατεί ενάντια σ’ αυτή την άδικη τραγωδία και με τον καιρό προσαρμόζεται για να επιβιώσει αυτής της ακατανόητης απώλειας. Έχει γίνει σκοτεινός, απαισιόδοξος, ανίκανος να αγαπήσει και κενός καθόλη τη διάρκεια της εφηβικής κι ενήλικης ζωής του. Οι εφήμερες σχέσεις δεν αφηνουν την πανοπλία του να καταρρεύσει.
Ο Μάσιμο, ενήλικος πια και αναγνωρισμένος δημοσιογράφος, «ξυπνά» μια μέρα και βρίσκεται αντιμέτωπος με τις ρίζες του πόνου του. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για “θεραπεία» αλλά προτιμώ να αναφερθώ σε αλλαγή.
Η ιστορία με επηρρέασε βαθιά γιατί αναγνώρισα πολλά θέματα από τις ταινίες μου. Οικογένεια, μητέρες, πατέρες, το σπίτι σε περίοδο 30 ετών, σε περίοδο ραγδαίων εξελίξεων στην Ιταλία. Οι αλλαγές είναι κυριολεκτικά ορατές από το παράθυρο του σπιτιού του- Ρώμη, Σαράγεβο, Τορίνο- μέσα από τα μάτια ενός δημοσιογράφου. Ο Μάσιμο είναι χρονικογράφος της πραγματικότητας, ένας αποστασιοποιημένος μάρτυρας. Ίσως λαχταρά να συμμετέχει περισσότερο στα παγκόσμια γεγονότα...

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)