(Με τις καλύτερες προθέσεις)
του Adrian Sitaru

Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Ρουμάνου σκηνοθέτη Adrian Sitaru αφηγείται μια συνηθισμένη ιστορία, που συνέβη στον ίδιο και στη μητέρα του το καλοκαίρι του 2007. Αν και αυτοβιογραφική, η ταινία ξεπερνάει τα  προσωπικά και εθνικά σύνορα  για να αποδώσει με αυθεντικό τρόπο έναν τυπικό ανθρώπινο χαρακτήρα και έναν κόσμο  με οικουμενικό ενδιαφέρον.  Όταν η μητέρα του τριανταπεντάχρονου Alex  εισάγεται ξαφνικά σε νοσοκομείο επαρχιακής ρουμανικής πόλης με ελαφρύ εγκεφαλικό, η καθημερινότητα και οι αντιδράσεις του ήρωα αλλάζουν δραματικά. Αυτό που αρχικά εμφανίζεται ως  φυσιολογική ανησυχία ενός ευαίσθητου γιου εξελίσσεται σταδιακά σε μία γεμάτη ανασφάλειες νευρωτική συμπεριφορά. Και ενώ η  υγεία της μητέρας  σταθερά βελτιώνεται, η αγωνία και οι εμμονές του γιου εντείνονται εμφανίζοντας συμπτώματα υποχονδρίασης και επιθετικότητας, που τον μεταμορφώνουν σε αφελή, κωμικοτραγική φιγούρα. Παράλληλα τα  πρόσωπα που περιβάλλουν τη μητέρα κατά την  παραμονή της στο νοσοκομείο συμπληρώνουν το θίασο αυτής της σχεδόν σουρεαλιστικής ιλαροτραγωδίας. Όπως και σε άλλες ταινίες του σύγχρονου ρουμάνικου σινεμά  το κινηματογραφικό ύφος  καθορίζει την ταινία. Η καθαρά ρεαλιστική και αποδραματοποιημένη αφήγηση,- που έχει ως αφετηρία την καχυποψία του ήρωα για το σύστημα υγείας της χώρας του-, τα μεγάλα πλάνα στα οποία σημαντικές και ασήμαντες πληροφορίες εμπλέκονται αξεδιάκριτα και το γνωστό  στοιχείο μαύρης κωμωδίας στήνουν το σκηνικό μιας πραγματικότητας οικείας στο θεατή με την οποία ταυτίζεται εύκολα. Η ταινία χρησιμοποιεί  αντικειμενικά αλλά και υποκειμενικά πλάνα, εστιάζοντας συχνά στον ήρωα μέσα από την οπτική προσώπων του κοντινού του περιβάλλοντος και δημιουργώντας έτσι μια τεταμένη ατμόσφαιρα διαρκούς έντασης . Ποτέ δε βλέπουμε την ταινία από την πλευρά του ήρωα, αλλά πάντα από την κάπως περίεργη ή αδιάκριτη αλλά διεισδυτική ματιά ενός τρίτου. Κι ενώ η ένταση από τη μεριά του ήρωα κορυφώνεται, ο Sitaru αποφεύγει εσκεμμένα οποιαδήποτε δραματική λύση, αναδεικνύοντας  απλά το γεγονός ότι πολλές φορές σε συνθήκες ψυχολογικής πίεσης οι καλύτερες προθέσεις καταλήγουν σε κωμικοτραγικές ενέργειες.

της Καλλιόπης Πουτούρογλου [ Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.]