του Robin Campillo 

Στο φως της ημέρας, μια στρατιά από ζωντανούς νεκρούς αρχίζει να ξεχύνεται από το νεκροταφείο και να μπαίνει στην πόλη. Ο αφηγητής μάς εξηγεί ότι η ίδια σκηνή επαναλαμβάνεται σ’ ολόκληρη τη γη. Στη συνεδρίασή του, το δημοτικό συμβούλιο συζητάει το πού και πώς θα καταλύσουν όλοι αυτοί οι πρόσφυγες από το υπερπέραν, πολλοί από τους οποίους καταλήγουν σε σκηνές του Ερυθρού Σταυρού. Η ταινία στη συνέχεια εστιάζει στην προσωπική πλευρά του φαινομένου αυτού. Μια νέα γυναίκα ξανασυναντά τον εραστή της- ένα μεσήλικο ζευγάρι τον μικρό τους γιο. Καθώς οι άνθρωποι παλεύουν μ’ αυτές τις μακάβριες παλιννοστήσεις, οι νεκροί αρχίζουν να συμπεριφέρονται περίεργα...
(δ.τ.)

Το γαλλικό φιλμ Επιστρέφουν στην ζωή/ Αυτοί που Επιστρέφουν / Les Revenants του Ρομπέν Καμπίγια/Robin Campillo αποκλίνει από τον μέσο όρο. Διαθέτει μια ισχυρή μη ρεαλιστική διάσταση λόγω του θέματος –η επιστροφή των νεκρών. Όμως η σκηνοθεσία δεν διαχειρίζεται το θέμα μέσα από τα αφηγηματικά κλισέ των ταινιών τρόμου ή φαντασίας: εν τέλει αυτό που επιλέγει να αναδείξει είναι οι αναταράξεις που δημιουργούνται στη συναισθητική ζωή των ζωντανών, η διαπραγμάτευση και η συνδιαλλαγή με τον πόνο, τη θλίψη, το πένθος.

Δ.Μ.