της Anne Fontaine
(οι δηλώσεις της σκηνοθέτιδος)

Με είχε συγκινήσει η προσωπικότητά της, το γεγονός ότι ήταν αυτοδημιούργητη: ένα φτωχό και αμόρφωτο κορίτσι από την επαρχία, που όμως βρισκόταν τόσο μπροστά από την εποχή της.
(...) Για να ερμηνεύσω με φρεσκάδα αυτή τη διάσημη προσωπικότητα, αποφάσισα να απελευθερωθώ από τη «δικτατορία» του βιογραφικού. Μαζί με τους συνεργάτες μου επιλέξαμε να επινοήσουμε κάποιες καταστάσεις, να κάνουμε ορισμένες χρονολογικές ανατροπές και να δώσουμε μεγαλύτερη βαρύτητα σε κάποιους χαρακτήρες. Για παράδειγμα ο ρόλος της Αντριέν συνδυάζει στοιχεία από την αδερφή αλλά και τη θεία της Σανέλ. Γενικά, τα στοιχεία που έχουμε για τα πρώτα χρόνια της ζωής της είναι πολύ λίγα, αφού η Σανέλ έλεγε διαρκώς ψέματα. Έχει πει κάτι που το βρίσκω υπέροχο: «επινόησα τη ζωή μου, γιατί η πραγματική μου ζωή δε μου άρεσε.
(...) Για μένα ήταν πολύ σημαντικό το σύνολο του έργου να θυμίζει την Κοκό Σανέλ, χωρίς αισθητικούς λυρισμούς και υπερβολές. Το στυλ της ξεχωρίζει κυρίως για την κομψή απλότητα των γραμμών και την αυστηρότητά του, σε αντίθεση με τη φλύαρη μόδα εκείνης της εποχής. Οι κορσέδες και τα βολάν ήταν μια διακοσμητική αντίληψη ενώ για τη Σανέλ σημασία είχε η ύπαρξη, ο άνθρωπος, και αυτό έπρεπε να φαίνεται σε όλο το φιλμ.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)