(A Brief Excursion)
του Igor Bezinović

Αυτή καλοκαιρινή περιπλάνηση στην ύπαιθρο ενδοχώρα των δαλματικών ακτών, είναι μια κατάδυση με όρους απολύτως κινηματογραφικούς στις σκοτεινές όψεις και τα διλήμματα της νεανικής ηλικίας.
Ένα νεανικό πάρτι και οι ρυθμοί μιας τζαζ μπάντας. Ένας νεαρός που λικνίζεται στους ρυθμούς της μουσικής, αλλά λίγο αργότερα αποστασιοποιείται. Η κάμερα που τον ακολουθεί από πίσω ...
Ο Stola ζει τις απολαύσεις του καλοκαιριού της νεότητας σ’ ένα παραλιακό χωριό στην Ίστρια, κάπου στις δαλματικές ακτές. Βρίσκεται στο τέλος μιας σχέσης, διατρέχει την δεκαετία των 20, ζει σε κάμπινγκ και κάθε βράδυ είναι σε πάρτι μεθυσμένος. Τη ζωή αυτή θα διαταράξει ο Roko. Λίγο μεγαλύτερος στα χρόνια, μάλλον εκκεντρικός, μόλις βρεθεί στην όχι και τόσο νεανική παρέα του Stola, θα τους προτείνει μια εκδρομή στην ενδοχώρα, σε αναζήτηση κάποιων τοιχογραφιών σ’ ένα εγκαταλελειμμένο μεσαιωνικό μοναστήρι. Η παρέα θα αποδεχθεί την πρόκληση. Ένα πρωινό μέσα σ’ ένα λεωφορείο, όλοι άυπνοι από τη βραδινή κραιπάλη, καθόδον, προσπαθούν να κοιμηθούν. Η ξαφνική βλάβη του λεωφορείου διαταράσσει τον ύπνο τους και έχει σαν αποτέλεσμα έξι από την νεανική παρέα -με προεξάρχοντα τον Roko- να ξεκινήσουν μια περιπλάνηση στην ύπαιθρο, αναζητώντας το μοναστήρι. Αυτή όμως είναι μια εμπειρία που θα τους αλλάξει τη ζωή...
Η σκηνοθεσία αφηγείται την ιστορία μέσα από το υποκειμενικό βλέμμα του κεντρικού χαρακτήρα του Stola, η αφήγηση του οποίου συχνά ακούγεται στην ηχητική μπάντα: ο τόνος είναι υποκειμενικός. Καταγράφει, με τρόπο συχνά ιμπρεσιονιστικό -τόσο στο αρχικό πρώτο μέρος όπου περιγράφεται η κατάσταση της νεανικής παρέας, όσο και στο δεύτερο της περιπλάνησης – στιγμιότυπα και στιγμές μιας νεανικής ζωής τόσο τυπικής. Οι παρέες, τα πάρτι και τα φλερτ, τα ξενύχτια και τα μεθύσια, οι ατέρμονες συζητήσεις: αυτά κυριαρχούν στο πρώτο μέρος. Και από την άλλη, η καλοκαιρινή φύση και οι μαγείες της: ο ήλιος μέσα στις φυλλωσιές, μια λίμνη μέσα στο δάσος, τα γυμνά νεανικά σώματα, η πυκνότητα των φυλλωμάτων, βαθιές σκιές και λαμπερό φως.
Αυτή η εκδρομή οδηγεί στο σταδιακό αποδεκατισμό της νεανικής παρέας: σε κάθε στάση της η νεανική παρέα χάνει και από ένα μέλος. Και όπως είναι προφανές, αυτός ο αποδεκατισμός αποκτά μια συμβολική, αλληγορική σημασία: ό,τι χαρακτηρίζει τς νεανικές παρέες είναι το πλήθος και το ετερόκλιτο και αυτός ο αποδεκατισμός δεν είναι παρά η σταδιακή αποξένωση, η συμβολική είσοδος στις επικράτειες της ενήλικης ζωής.
Καμία (;) τοιχογραφία λοιπόν, σε κανένα μοναστήρι. Είναι απλώς η ωριμότητα (και οι μοναξιές της) που αναζητούν...

Δημήτρης Μπάμπας