(Κάιρο Εμπιστευτικό)
του  Tarik Saleh
(το σημειώμα του σκηνοθέτη)

    Η ταινία αφορά το Κάιρο. Το παρελθόν και το παρόν που συγκρούονται- τους ανθρώπους που συνθλίβονται στη μέση. Τρεις μέρες πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα, η Αιγυπτιακή Κρατική Ασφάλεια μας έκλεισε. Χρειάστηκε να μεταφέρουμε την παραγωγή στην Καζαμπλάνκα. Ήμουν συντετριμμένος. Μετά σκέφτηκα το Φελίνι και το Amarcord. Οι κάτοικοι της πόλης όπου μεγάλωσε, του Ρίμινι, έπαιρναν όρκο ότι αναγνώριζαν δρόμους και σπίτια στην ταινία. Εκείνος όμως είχε κάνει τα γυρίσματα στην Τσινετσιτά. Μπορούσε να γίνει! Για να αναδημιουργήσεις όμως μια πόλη, πρέπει να πιάσεις την ψυχή της. Ήθελα να αναδημιουργήσω το Κάιρο στη φουτουριστική δυστοπική του δόξα. Υψηλό κοντράστ σε κίτρινο και μαύρο. Δε θέλω να πω μια ιστορία, θέλω να ταξιδέψω το κοινό. Δεν είναι από εκείνα τα ταξίδια που δεν κατεβαίνεις ποτέ από το λεωφορείο- κάνουμε στάσεις, τρώμε το φαγητό, αρρωσταίνουμε από αυτό. Δεν πρόκειται ποτέ για το τι συμβαίνει, αλλά για το πώς.
    Ο Νορέντιν είναι ο οδηγός μας- ένας πρίγκηπας της πόλης. Θα σου μάθει την τέχνη της δωροδοκίας, τους κοινωνικούς κώδικες και ποιος είναι ο σωστός τρόπος να απευθύνεσαι στους ανθρώπους. Τα χέρια, η ανταλλαγή του χρήματος, μικρές χειρονομίες. Θα μάθεις την ομορφιά της δύναμης και την ασχήμια της αλήθειας.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)