του  Călin Peter Netzer

Ιστορία μιας ερωτικής σχέσης ή ιστορία μιας εμμονής; η ταινία του ρουμάνου δημιουργού στέκεται μετέωρη, καθώς ακολουθεί κατά πόδας τον κεντρικό της ήρωα.
Ένα ζευγάρι στο πανεπιστήμιο. Ο Toma (στο ρόλο ο Mircea Postelnicu) και η  Ana (στο ρόλο η Diana Cavallioti). Φλερτάρουν, κάνουν έρωτα. Η αφήγηση παρακολουθεί τα διάφορα επεισόδια της σχέσης τους: οι επισκέψεις στους γονείς, οι αντιθέσεις και οι συγκρούσεις, οι διακυμάνσεις και τέλος η διάλυση.
Απολύτως εσωστρεφής ως ταινία. Κλειστή, χωρίς κάποιο άνοιγμα: ό,τι υπάρχει είναι τα δύο πρόσωπα -μόνο ο άνδρας και η γυναίκα- και οι περιπέτειες της σχέσης τους. Ωστόσο, το σημείο που εστιάζει ο σκηνοθέτης είναι η ψυχική κατάσταση της γυναίκας, της Ana, τα εμπόδια που οι ψυχικές εντάσεις θέτουν υπονομεύοντας την αρμονικότητα της σχέσης. Και το πρόσωπο του ζεύγους που η αφήγηση ακολουθεί είναι ο άνδρας, ο Toma. Ο σκηνοθέτης επιλέγει ένα τόνο στην αφήγηση εξομολογητικό , ως να είναι συνεδρία σε ψυχολόγο. Μια αφήγηση, μη-γραμμική, με αναδρομές στο παρελθόν, η οποία καθώς εξελίσσεται αποκαλύπτει σταδιακά τα της σχέσης και πως αυτή στιγματίζεται από τη ψυχική διάθεση της ηρωίδας: άγχος, μελαγχολία, δυσθυμία υπονομεύουν τις ισορροπίες της σχέσης.
Κάμερα στο χέρι, υπερκινητική, παρακολούθηση εκ του μακρόθεν και στο κάδρο διαρκώς ο νεαρός άνδρας που προσπαθεί να υποστηρίξει με κάθε τρόπο τη σύντροφό του και να διασώσει τη σχέση τους.
Ό, τι αναδεικνύεται ως κεντρικό θέμα της ταινίας δεν είναι μόνο η ερωτική σχέση  των δύο, αλλά σταδιακά, καθώς η αφήγηση ανελλίσεται, είναι και ο άνδρας και η εμμονή του που έρχονται στο κέντρο. Καθώς η ερωτική σχέση σιγά -σιγά αποδιαρθρώνεται, καθώς τα σύννεφα που σκιάζουν την ηρωίδα  διαλύονται, είναι η εμμονή του ήρωα που υποδεικνύει μια παθολογία της ψυχής και των συναισθημάτων. Ως ένα εκκρεμές που διαρκώς κινείται, το θεματικό κέντρο της ταινίας μετακινείται από το τοπίο της ερωτικής σχέσης στο πεδίο της (ερωτικής) εμμονής του άνδρα.
Μια μεταβίβαση συμβαίνει στην πορεία της αφήγησης: όλο αυτό το σκότος που πλακώνει τη ψυχή της ηρωίδας μετακινείται ως να είναι νέφος και μεταβιβάζεται στον άνδρα: Καθηλωμένος και έγκλειστος στα της σχέσης ο ήρωας είναι το αληθινά τραγικό πρόσωπο. Υποστηρίζει τη σύντροφό του και η αγάπη του τη σώζει. Για να βρεθεί όμως ο ίδιος εγκλωβισμένος και παγιδευμένος από τα συναισθήματά του...

Δημήτρης Μπάμπας