του Matjak Ivanisin

Μια σλοβενική μειονότητα σε ένα μικρό χωριό της Ουγγαρίας. Η ύπαιθρος χώρα. Οι χώροι εργασίας, τα σπίτια, τα πρόσωπα. Νατουραλιστική απεικόνιση της επαρχιακής καθημερινότητας μέσα από αργά, μεγάλης διάρκεια πλάνα. Άρτιες οπτικά συνθέσεις αναδύουν μια αίσθηση σιωπής, απουσίας, εγκατάλειψης. Σταδιακά η ταινία αλλάζει ύφος. Ο θάνατος ενός άντρα θέτει σε λειτουργία μια σειρά αντιδράσεων. Ζούσε μόνος. Αυτοί που τον γνώριζαν μιλούν γι αυτόν. Η ταινία παρακολουθεί τώρα τη ζωή του αποθανόντος μέσα από προφορικές μαρτυρίες συγγενών και συγχωριανών του.
Κινούμενη μεταξύ μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ η ταινία 72' του Matjak Ivanisin είναι στην ουσία μια ταινία φάντασμα. Ο Oroslan, ο κεντρικός ήρωας, δεν εμφανίζεται ποτέ. Η απουσία του είναι αυτή που τροφοδοτεί την αφήγηση. Η κάμερα παρακολουθεί την επίδραση του θανάτου του στη μικρή κοινότητα. Το τοπίο είναι εξάλλου εδώ ο κεντρικός χαρακτήρας. Και η ανάμνηση ενός ανθρώπου που το κατοίκησε. Ο Oroslan συνεχίζει να ζει μετά το θάνατό του. Η αυτάρκειά του καθρεφτίζεται στα πρόσωπα των άλλων. Και η μοναχική ζωή του γνωρίζει πολλές παραλλαγές μέσα από την προφορική παράδοση.
Ο Ivanisin, βασισμένος σε διήγημα του σλοβένου συγγραφέα Zdravko Dusa,  καταπιάνεται με ένα θέμα μάλλον κοινότοπο, για να το αποδώσει ωστόσο με μια εντελώς ιδιαίτερη κινηματογραφική γλώσσα. Αποφεύγοντας τη γραμμική αφήγηση, μέσα από θραύσματα εικόνων και ιστοριών και με μια εξαιρετική φωτογραφία καταφέρνει  να συλλάβει τις αντιδράσεις που προκαλεί η φυσική απουσία ενός ανθρώπου και τον τρόπο που λειτουργεί η μνήμη. Το βλέμμα του, αν και αποστασιοποιημένο, παραμένει ως το τέλος καθαρά ποιητικό.

της Καλλιόπης Πουτούρογλου [Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.]