(Οι άθλιοι)
του Ladj Ly

Συνεχίζοντας την ομότιτλη, πολυβραβευμένη μικρού μήκους ταινία του με θέμα την αστυνομική βία (Les Misérables, 2017), ο Ladj Ly μας μεταφέρει και πάλι στην προβληματική περιοχή των παρισινών προαστίων. Εκεί έχει μόλις καταφτάσει ο Stephane από το Cherbourg για να ενταχθεί στην αστυνομική μονάδα του Montfermeil, που μάχεται την εγκληματικότητα στην περιοχή. Mε τους καινούριους του συνεργάτες, τον Chris και τον Gwada, ο Stephane γρήγορα θα συνειδητοποιήσει όχι μόνο τις ακραίες μεθόδους των δύο βετεράνων αλλά και τις εντάσεις που επικρατούν ανάμεσα στις ομάδες των συνοικιών. Όταν μια σύλληψη κινδυνεύει να ξεφύγει εκτός ελέγχου, ένα drone αρχίζει να καταγράφει την κάθε τους κίνηση.

Το σημείωμα του σκηνοθέτη

Σε αυτή την ταινία μιλάω λίγο για τη ζωή μου, τις εμπειρίες μου κι αυτές των συγγενικών μου προσώπων. Ό,τι βλέπετε βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα:
Τη νίκη του Παγκοσμίου Κυπέλου, την άφιξη του νέου αστυνομικού στη γειτονιά, το drone, ακόμη και το κλεμμένο λιοντάρι και το τσίρκο!
Επί πέντε χρόνια κινηματογραφούσα ότι συνέβαινε στη γειτονιά μου, ειδικά την αστυνομία. Τη στιγμή που έκαναν την εμφάνιση τους, έπιανα την κάμερα μου κι έτρεχα. Ήθελα να δείξω την πολυπλοκότητα της γειτονιάς, μένω ακόμη εκεί, είναι η ζωή μου και το πλατό μου!
Η πραγματικότητα είναι πάντα σύνθετη. Υπάρχει καλό και κακό σε όλες τις πλευρές. Προσπαθώ να κοιτάζω κάθε χαρακτήρα μου χωρίς να τον κρίνω. Οι γειτονιές μας είναι σε αναβρασμό, υπάρχουν φατρίες και συμμορίες, αλλά ζούμε όλοι μαζί και προσπαθούμε να κρατήσουμε τα πάντα υπό έλεγχο. Φαίνεται αυτό στην ταινία- οι συμβιβασμοί που κάνουν όλοι για να ζουν ειρηνικά.
Είναι πολύ εύκολο να συνυπάρχουμε όταν έχουμε χρήματα. Όταν δεν έχουμε πρέπει να βρίσκουμε τρόπους να επιβιώνουμε. Το ίδιο ισχύει και για τους αστυνομικούς. Η ταινία δεν τοποθετείται, προσπάθησα να είμαι δίκαιος. Ήμουν 10 χρονών την πρώτη φορά που με σταμάτησε και με έψαξε η αστυνομία, άρα καταλαβαίνει κανείς πόσο οικεία μου είναι η διαδικασία. Οι περισσότεροι από τους αστυνομικούς δεν έχουν λάβει σωστή μόρφωση και οι ίδιοι ζουν σε δύσκολες συνθήκες στην ίδια γειτονιά.
«Οι Άθλιοι» είναι μια ανθρωπιστική και ταυτόχρονα πολιτική ταινία που καταγγέλλει το σύστημα στο οποίοι όλοι πέφτουν θύματα. Η ευθύνη πέφτει στους πολιτικούς και τα πράγματα μόνο χειροτερεύουν. Παρόλα αυτά, έχουμε μάθει να ζούμε σε αυτές τις γειτονιές, με 30 εθνικότητες να συνυπάρχουν. Η ζωή στα προάστεια απέχει πολύ από αυτό που δείχνει η τηλεόραση. Πως θα μπορούσαν οι πολιτικοί να λύσουν τα προβλήματα μας όταν δεν ξέρουν καν πως ζούμε;

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή. επιμέλεια Π.)