(Στη γη του άγριου μελιού)
των Tamara Kotevska & Ljubomir Stefanov
(το σχόλιο της Μαρίας Γαβαλά)

ΑΠΟΚΟΣΜΗ ΖΩΗ ΣΑΝ ΑΓΡΙΟ ΜΕΛΙ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ.
Το ντοκιμαντέρ ως μέσον συνειδητοποίησης του κόσμου, της ζωής, των ανθρώπων, των τόπων, του χρόνου, με λίγα λόγια των πολλαπλών επιπέδων της πραγματικότητας. Πώς επιβιώνει, αντέχοντας σαν βράχος, εναρμονισμένη πλήρως με τις καιρικές συνθήκες και την ολοκληρωτική μοναξιά, μια γυναίκα στα απόκοσμα βουνά της Βόρειας Μακεδονίας, συλλέκτρια άγριου μελιού μέσα από τρύπες της φύσης, ξερολιθιές και κορμούς δέντρων. Για τη  Hatidze Muratova δεν υπάρχουν εύκολα λόγια για να περιγράψει κανείς τη μορφή της. Μόνο αν δεις το ντοκιμαντέρ των  Tamara Kotevska και Ljubomir Stefanov «Στη γη του άγριου μελιού», 2019, μπορείς να καταλάβεις. Μια ταινία την οποία προλάβαμε στο τσακ προτού κλείσουν οι κινηματογραφικές αίθουσες λόγω πανδημίας και που μπορεί κανείς πολύ εύκολα να απολαύσει μέσω της πλατφόρμας Cinobo, στην τηλεόραση, στον υπολογιστή ή στο tablet του. Το ντοκιμαντέρ είναι εξαιρετικό, μια απολύτως επιτυχής προσπάθεια να συλληφθεί η ζωή στην πλέον πρωτογενή εκδοχή της, έτσι ακριβώς όπως το οραματίζονταν οι μεγάλοι πιονιέροι αυτού του κινηματογραφικού είδους. Όταν οι απλές καθημερινές χειρονομίες ανθρώπων, στον αγώνα για την επιβίωσή τους, γίνονται ένα μεστό και στιβαρό σενάριο και σε επέκταση μια πολύ ώριμη σκηνοθετική δουλειά, που για τον θεατή αποτελεί αληθινά πρωτόγνωρη κινηματογραφική, και όχι μόνο, εμπειρία.

(Πρώτη δημοσίευση: ανάρτηση στο facebook)