(A Ballad)
της Aida Begić

Μια νεαρή γυναίκα. Η Meri. 30 χρονών. Σε μια audition για ένα ρόλο. Κινηματογραφείται και καλείται να απαντήσει σε ερωτήσεις μπροστά στην κάμερα. «Πως ορίζεις την ελευθερία;» Διστάζει να απαντήσει. Flashback. Η Meri στην πίσω θέση μιας μηχανής. Η πορεία προς την ελευθερία...
Με κεντρική ηρωίδα μια νεαρή μητέρα που εγκαταλείπει τη συζυγική εστία –δηλαδή τον σύζυγο και την 8χρονη κόρη της-, η ταινία της βόσνιας δημιουργού είναι το πορτραίτο μιας νεαρής γυναίκας στη δύσκολη διαδρομή της προς την κατάκτηση της ελευθερίας. Οι όροι για την κατάκτηση μοιάζουν να απουσιάζουν: η Meri έχει υποστεί κακοποιητικές συμπεριφορές, είναι άνεργη, χωρίς φιλοδοξίες και χωρίς δυνάμεις για να διανύσει το δύσκολο δρόμο. Επιστρέφει στην πατρική εστία και ζει με την μοδίστρα μητέρα και τον αδελφό της. Παγιδευμένη ανάμεσα στις συντηρητικές νοοτροπίες, η νεαρή γυναίκα αναζητεί διεξόδους. Μια από αυτές μπορεί να είναι μια audition για ένα ρόλο…
Ευρισκόμενη στους αντίποδες μιας «φροντισμένης» και πεποιημένης αισθητικής, η σκηνοθέτις επιλέγει τους τρόπους ενός σινεμά ανορθόδοξου, ακατέργαστου και «ακαλαίσθητου». Από τη μια πλευρά, κάμερα στο χέρι, εικόνα χαμηλής ανάλυσης, ως τραβηγμένη από κινητό, η πραγματικότητα χωρίς ωραιοποιήσεις. Και από την άλλη, μουσικά ιντερλούδια από τις audition που απαλύνουν τους υψηλούς τόνους του δράματος. Ενώ, στην κορύφωση του δράματος, κυριαρχούν οι πρακτικές μιας μπρεχτικής αποστασιοποίησης, όπου οι ηθοποιοί σχολιάζουν τα πρόσωπα που υποδύονται…

Δ.Μ.