(Σκάρλετ)
του Pietro Marcello
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

[Το βιβλίο  Scarlet Sails του Alexander Grin ] Ήταν αρκετά αναπάντεχο και το βρήκα πολύ σύγχρονο. Υπήρχε η προοπτική δημιουργίας μιας μικρής μητριαρχικής κοινότητας κοινωνικών απόκληρων.
(...) Το “Μάρτιν Ίντεν” αναφερόταν στον σουηδό συνδικαλιστή Στιγκ Ντάγκερμαν και τον αναρχικό Ενρίκο Μαλατέστα. Οπότε, στην “Σκάρλετ”, ενώ παραμένουμε σε αναρχικά χωράφια, υπάρχει μια αλλαγή από την αρρενωπή στη θηλυκή οπτική. Τώρα που η ταινία ολοκληρώθηκε και την παρατηρώ ως παρατηρητής, είμαι ο πρώτος που εξεπλάγην με την αλλαγή της πορείας μου. Αυτός είναι ο λόγος που φτιάχνουμε ταινίες: για να εξελισσόμαστε, να αλλάζουμε, να ακολουθούμε νέα μονοπάτια. Από τη μια, η ταινία «Σκάρλετ» μας ταξιδεύουν πίσω στο χρόνο, αλλά από την άλλη μπορεί να γίνει αντιληπτό ως ένα σύγχρονο, αντι-πατριαρχικό φιλμ. Είναι μια ταινία που παίρνει το μέρος των γυναικών.
(...) Παθιάζομαι με την τέχνη του σινεμά και τη συλλογή κάθε είδους εξοπλισμού. Μπορεί να φτιάξω μόνος μου φιλμ, Θα μπορούσα να πετύχω κάθε είδους παραγωγικής αυτάρκειας και να τα κάνω όλα μόνος, αλλά λαμβάνω ευχαρίστηση όταν δουλεύω με μια κοινότητα, σε ταινίες όπου όλοι συνεισφέρουν κάτι. Όπως έλεγε ο Ρενουά, κάνεις ταινίες με τους φίλους σου. Είναι αυτό ακόμη εφικτό; Ίσως ναι, ίσως όχι. Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει και εμείς προσαρμοζόμαστε. Πρέπει να μάθουμε να λέμε όχι και να απομακρυνόμαστε από ένα σύστημα που γίνεται όλο και πιο εκβιομηχανοποιημένο.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)