(Ο κόσμος σου ανήκει)
του Romain Gavras

Οκτώ χρόνια μετά την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, Notre jour viendra (2010), ο σκηνοθέτης Ρομέν Γαβράς σκηνοθετεί το Le Monde est à toi, μια λουσμένη στον ήλιο, "τρελή" αστυνομική κωμωδία, εν μέρει θρίλερ και εν μέρει οικογενειακό χρονικό.
Ο Φρανσουά είναι ένας μικροκακοποιός που ονειρεύεται να γίνει ο επίσημος διανομέας της εταιρίας παγωτών Mr. Freeze στο Μαρόκο και να μπει στον ίσιο δρόμο. Όμως, οι ελπίδες του διαλύονται όταν ανακαλύπτει πως η μητέρα του, μια έμπειρη απατεώνισσα, έχασε όλες τις οικονομίες του στον τζόγο. Η μόνη λύση που του απομένει για να βγάλει τα λεφτά που χρειάζεται, είναι να δεχτεί την πρόταση του αρχηγού της τοπικής συμμορίας και να αναλάβει μια τελευταία «δουλειά» στην Ισπανία. Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο -και η μία γκάφα διαδέχεται την άλλη- όταν η «δουλειά» στραβώνει κι όλος ο περίγυρος του Φρανσουά βρίσκεται μπλεγμένος στην υπόθεση: η κοπέλα που έχει καψουρευτεί, ο ονειροπαρμένος πρώην της μητέρας του, ο οποίος μόλις βγήκε από τη φυλακή, δύο αχώριστοι κι ανεκδιήγητοι τύποι που φαντασιώνονται ότι είναι γκάνγκστερ και, τέλος, η πιο επικίνδυνη απ' όλους: η γοητευτική μητέρα του!
Πρωταγωνιστούν οι Karim Leklou, Isabelle Adjani, Vincent Cassel, Oulaya Amamra, François Damiens και Philippe Katerine. 
Ο σκηνοθέτης Romain Gavras δηλώνει σχετικά στον ιστότοπο cinemaniak.net:"Ο τίτλος της ταινίας Le Monde est à toi (Ο κόσμος σου ανήκει) αναφέρεται στον στόχο ενός κακοποιού να αποκτήσει "κάστρα και ράβδους χρυσού", ενώ ο ίδιος οιονεί ονειρεύεται ένα μικρό σπίτι και μια ήσυχη ζωή. Θέλει μια φυσιολογική ζωή, αλλά περιβάλλεται από εντελώς "τρελούς" ανθρώπους. "
Και συνεχίζει: "H ταινία είναι μια κωμωδία χωρίς όμως να υπάρχει συνεχώς μια ατάκα. Υπήρξε επίσης πολλή δουλειά στο μοντάζ για να διασφαλιστεί ότι η ένταση μιας σκηνής δεν θα χαλούσε από μια στιγμή που ήταν πολύ αστεία, και το αντίστροφο. Ήταν μια πραγματική διαδικασία εξισορρόπησης, η οποία όμως  είναι επίσης σύμφωνη με τις ταινίες που αγαπώ. Ιταλικές ταινίες της δεκαετίας του '50 ή αυτές των αδελφών Coen και του David O. Russell. Ταινίες όπου υπάρχει ένταση και μετά γίνονται αστείες -μου αρέσει αυτή η ποικιλία."

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)