του Σωτήρη Γκορίτσα
(το σημείωμα του σκηνοθέτη)

Ο σαραντάχρονος ήρωας της ταινίας είναι ένας τυπικός εκπρόσωπος της νεότερης γενιάς, αυτής που από τα χρόνια της «ευμάρειας» προσγειώθηκε απότομα στο κέντρο μιας κοινωνικής αναταραχής για την οποία ούτε ιδέα είχε ούτε ευθύνη. Δεν είναι, όμως, ένας ήρωας του «περιθωρίου», αλλά αυτό που λένε «κανονικός». Και επειδή αυτό μπορεί να σημαίνει πολλά, εννοώ ότι είναι κάποιος που συμμετέχει στην καθημερινή κοινωνική ζωή που ζούμε σήμερα όλοι μας. Ζει στο κέντρο της Αθήνας, τέλειωσε το σχολείο, το Πανεπιστήμιο, τον στρατό και, δουλεύοντας σήμερα ως δικηγόρος, έρχεται αντιμέτωπος με τις επαγγελματικές δυσκολίες και, όπως αρκετοί της γενιάς του, σκέφτεται και αυτός να φύγει από την χώρα. Εκτός από το ενδιαφέρον μου για την σημερινή γενιά των 35-40άρηδων, το δεύτερο στοιχείο που με τράβηξε στο ομώνυμο βιβλίο του Χρίστου Κυθρεώτη ήταν ότι βρήκα επι-τέλους μια ιστορία που ένα μέρος της διαδραματίζεται στο χώρο που -μετά την δημόσια υγεία και τα νοσοκομεία της με τα οποία ασχολήθηκα στην προηγούμενη ταινία μου- ανέ- καθεν μού ασκούσε μια ανεξήγητη γοητεία, αυτόν των δικαστηρίων. Εκεί, δηλαδή, όπου διακυβεύεται το επόμενο μεγαλύτερο αγαθό από την υγεία, η ελευθερία μας. Αυτά τα δυο στοιχεία, από τη μια η νέα γενιά και από την άλλη ο τρόπος λειτουργίας της δικαιοσύνης μας, πλαισιωμένα από ένα χιούμορ που δεν έρχεται να «καταγγείλει» κακώς κείμενα, αλλά να παρατηρήσει και όποτε μπορεί να διασκεδάσει με τα καλά και τα στραβά της νεοελλη- νικής μας κοινωνίας, τα βρήκα στο βιβλίο του Χρίστου Κυθρεώτη στο οποίο βασίστηκε το σενάριο. Αμέσως ένιωσα ότι βρίσκομαι στα νερά που μου αρέσει πάντα να κολυμπάω.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)