του Στέλιου Μπουζιώτη
(η κριτική του Δημήτρη Μπάμπα)

Εικόνες από την καθημερινότητα ενός μικρού κοριτσιού. Σε φιλμ super 8 ή βιντεοκασέτα; Η χαμένη αδελφή. Η φωνή ενός νεαρού άνδρα μάς υποδεικνύει πως ό,τι θα δούμε είναι μια επιστολή προς αυτήν: το χαμένο μέλος μιας οικογένειας...
Μια καταβύθιση στο οικογενειακό παρελθόν, μια επιστροφή στην παιδική ηλικία, μια ανασύστασή της, με όχημα και πρώτη ύλη τις συστηματικές, όπως αποδεικνύονται, οικογενειακές καταγραφές. Ταινίες super 8 (;)  και βιντεοκασέτες χαμηλής ανάλυσης, συγκροτούν κυρίως τον αφηγηματικό ιστό και τη δραματική πλοκή σ’ αυτό το ντοκιμαντέρ. Δεν είναι, όμως, μόνο η αποκάλυψη τον κρυμμένων οικογενειακών μυστικών που βρίσκονται στο κέντρο. Κεντρικό πρόσωπο σ’ αυτό, ένας εκλιπών, ο πατέρας του σκηνοθέτη και ό,τι το ντοκιμαντέρ αυτό αφηγείται δεν είναι παρά στιγμές της ζωής του: ένας γάμος, οικογενειακά γλέντια, διακοπές πριν τον “εγκλεισμό” στην οικογενειακή ζωή κ.λπ. Οι σκηνοθετικές προθέσεις από αυτή τη δημόσια έκθεση της οικογενειακής ζωή είναι, σε μια πρώτη προσέγγιση, η κάθαρση από το πένθος, η συνδιαλλαγή με την απώλεια, το φίλιωμα με το κενό που αφήνει ο θάνατος του πατέρα.
Ωστόσο, οι εικόνες  αυτού του ντοκιμαντέρ υπερβαίνουν τα προηγούμενα. Η καταβύθιση στο οικογενειακό παρελθόν δεν γίνεται μόνο για αποκαλυφθούν τα κρυμμένα μυστικά, αλλά για να κατανοηθεί και η στάση μιας ζωής. Ο εκλιπών παρουσιάζεται ως ένα πρόσωπο που υπερβαίνει τους ρυθμούς και τις κανονικότητες μιας συμβατικής καθημερινότητας. Υπήρξε όντως έτσι; Λίγη σημασία έχει η θετική ή αρνητική απάντηση. Ό,τι βλέπουμε δεν είναι ένα ντοκιμαντέρ που καταγράφει μια πραγματικότητα, την πραγματικότητα μιας οικογενειακής ζωής στο διάστημα μιας 50ετίας, παρόλο που το συγκροτούν οι καταγραφές της. Αντίθετα, είναι μια απεικόνιση σε προσωπικούς τόνους της προσωπικότητας ενός πατέρα, όπως τον βλέπει ο μικρός (τότε) γιος του. Είναι μια, εκ του πλαγίως, σκιαγράφηση της σχέσης ενός πατέρα με τον γιο του.  Είναι, επιπλέον, ένα γεμάτο συναισθήματα αγάπης γράμμα ενός γιου στον πατέρα που έφυγε για το Μεγάλο Ταξίδι. Είναι  τέλος, ένας στοχασμός για τη ζωή και τον θάνατο, για την ύπαρξη...